________________
ततः प्रशशंसुः सेा नर्तारं, चोराश्च तस्करान, औदरिका राक्षस, पारदारिका माकालिकं चेति ॥ ३७॥
ततश्चौरप्रशंसकत्वेन श्वपाकं तस्करं विदन् मंत्रींपुरवादीत्, कथमग्रही राम्राणीति वद, विद्ययेत्युक्ते तां राज्ञे प्रयच जिजीविषुश्चेत् ॥ ३८ ॥
ततः सिंहासनोपविष्टाय राज्ञे दत्ते स्म तां विद्यां पाणपतिः, नतु संक्रांता सा मनागऽपि ॥ ३५॥
ततः सचिववचसा नूतननिविष्टो नूपतिः सिंहासननिषणं पाणपति विद्यामर्थ | यते स्म, सद्यः संक्रमति स्म च सेति ॥४०॥
त्यारे ईर्ष्यावाळा लोको तेणीना नारनी प्रशंसा करवा लाग्या, चोरो चोरोनी प्रशंसा करवा लाग्या, नदरनरियो राकसने वखाणवा लाग्या, तथा परस्त्री जोगवनारा माळीने वखाणवा लाग्या ॥३७ ॥
पछी चोरनी प्रशंसा करवायी ते चांमाळने चोर जाणीने मंत्रीश्वरे तेने का के ते आंबानो शीरी ते ग्रहण कर्या? ते कहे त्यारे चांमाले कडं के, विधायी ग्रहण कर्या, त्यारे अजयकुमारे तेने कयुं के, जो तारे हवे जीवनानी इच्छा होय, तो ते विद्या तुं राजाने आप? ॥३०॥
पछी ते चांमाळ सिंहासनपर बेला राजाने ते विद्या आपवा लाग्यो, परंतु जरा पण ते विद्या | राजाने प्रावी नहीं;॥३०॥
त्यारबाद मंत्रीना वचनथी राजा पृथ्वीपर नीचे बेगे, अने ते चांमाळने सिंहासनपर बेसामीने तेनी | पासयी ते विद्या तेणे मागी, के तुरत आवकी गई ॥४०॥
