________________
॥ १६५ ॥
परं तेऽपि यथोचितबहुमानादि यथावसरमपेक्षते, अबहुमानिताः पुनरुदासतेऽपीति, यथा बप्पट्टिसूरयः, तथाहि ॥ ० ॥ गुर्जरदेशे पाटलाख्ये नगरे श्री सिद्धसेनसूरिः, सोऽन्यदा श्रीवीरं नंतुं मोढेरे प्राप्तो निशि स्वप्नं ददर्श ॥ १ ॥ यथा उत्फालः केसरि किशोरचंद्रशृंगमारूढ इति; प्रातस्तं स्वप्नं शिष्यान् श्रावयामास ; तैर्विनयपूर्वं तत्फलं पृष्टः स्माह ॥ २ ॥ कोऽप्यन्यवादिदं तिमददलनो महामतिः शिष्योऽद्य समेष्यतीति; ततश्चैत्ये देवान् वंदमानानां तेषां पुरः षड्वार्षिको बाल एकः प्रापत् ॥ ३ ॥ पृष्टः स्वं स्वरूपमुवाच अहं पंचाल देश मुंबा जधीग्रामवास्तव्यबप्पाख्यजनकनट्टी नामजननीसुतः सुरपालाख्यः शत्रून् हंतुं सन्नह्यन्, विक्रमहेतुर्वयो नेति पित्रा निवारितः ॥ ए४ ॥
परंतु तेवा गुरु पण यथा अवसरे यथोचित बहुमान आदिकनी अपेक्षा राखे बे ; अने ते समये जो तेओने बहु मान देवामां न आवे, तो तेप्रो रीसाइ पण जाय छे; जेम बप्पन ट्टिसूरी; तेमनुं उदाहरण कहे बे ॥ ० ॥ गुजरात देशमां पाटला नामना नगरमा श्री सिद्धसेनमूरि हता; ते एक वखते श्रीवीरप्रजुने वांदवा माटे मोढेरा गाममां गया, त्यां रात्रिए तेमने स्वम आयु के || १ || केसरिनुं बच्चं ठेक मारीने चंद्रना शिखरपर चमयुं; पछी मनाते ते स्वभ तेमणे शिष्योने संजळाच्युं, तेओए विनय पूर्वक पूछयाथी तेनुं फळ तेमणे क
|| २ || कोइ अन्य वादीओरूपी हाथीना मदने दळनारो महा बुद्धिमान् शिष्य आजे आवशे; पछी मंदिरमां देववंदन करतां थकां तेयोनी पासे एक छ वर्षनो बाळक आव्यो || ३ || पृछवाथी ते पोतानुं वृत्तांत कहेवा लाग्यो के, पंचाल देशमां आवेला कुंवाधी गामनो रहेवासी बप ना मारो पिता तथा जट्टी नामे मा माता बे; तेमनो हुं मुरपाल नामे पुत्र बुं; शत्रुओने हावा माटे ज्यारे हुं तैयार यतो हतो, त्यारे मारा पिताये मने निवाय के, हमला पराक्रम करवानी तारी उमर नयी ॥ ए४ ॥
श्री उपदेश रत्नाकर.