________________
तम्चनचकितश्च स मनागुपशांत वाऽप्रावीत्तां, कथं वेत्सि बनाकाव्यतिकरं? साऽनाणीत, एतत्ते वाणारसीवासी कुत्रातः कथयिष्यति ॥ १४ ॥ ततो विस्मितः स वाणारस्यां गतः, मिशितमात्रस्तेन कुलालेन प्रथममेव नाषितश्च ना शीलवत्या प्रेवितोऽसि संशयप्रश्नाथ ॥ १५॥ तत् श्रुत्वा भृशं चमत्कृतः सः, तत: पुनरुक्तं कुलालेन, शीलगुणेन शीलवत्या अवधिज्ञानमुत्पन्नं, ममापिच, तेन यथास्थितं बलाकादिखरुपं जानीमः ॥ १६ ॥ ततः प्रतिबुधः स सम्यक्त्वशीलसुनगं धर्म प्रत्यपद्यतेति; एवं लोकोत्तरानाश्रित्यापि निदर्शनानि स्वयं ज्ञेयानि ॥ १७ ॥
ते वचनथी आश्चर्य पामीने ते परिव्राजक जरा जाणे उपशांत थ्यो होय नहीं, तेम तेणीने पूजवा लाग्यो | 18 के, तें ते बगलीनुं वृत्तांत शी रीते जाएयु ? त्यारे तेणीए कह्यु के, ते हकीकत तने वाणारसी नगरीनो वासी कुंभार || 1| कहशे ॥ १४ ॥ ते सांनळी आश्चर्य पाम ने ते वाएरसीमा गयो; त्यां मळतांज ते कुंजारे पेहेथीज तेने कडं के,
हे नद्र ! तने शीलवतीए संशय पूजवा माटे मोकटयो छे नी? ॥ १५ ॥ ते सांजली ते अत्यंत आश्चर्य पाम्यो | त्यारे कुंजारे फरीने तेने व ह्यु के, शीलगुणे. करीने शीलवतीने अवधज्ञान उत्पन्न ययुं बे, तेम मने पण उत्पन्न | | ययुं जे; अने तेथी ते बगबिन यथास्थित वृत्तांत अमो बन्ने जाणीय जीये ॥ १६ ॥ ते सांजळी ते परित्राजके ||
प्रतिबोध पामी सम्यक्त्व तथा शालथी मनोहर धर्म स्वीकार्यो; एवी रीते लोकोत्तर गुरुकोने आश्रीने पण | दृष्टांतो पोतानी मेळेज जाणी सेवां ॥ १७ ॥
श्री उपदेशरत्नाकर
-
-
