________________
܀܀܀
।१२॥
1०००००००००००००००००००००००००००००००००००००००००००००
तउक्तं----अन्नह नणणासु। अवोहिबीयं हविज नियमेण ॥ तत्तो भवपरिबुट्ठी। ता हुजा नज्जुववहारी ॥ १४३ ॥ केचित् पुनरंतः श्रधानाद्यभावेऽपि बहिः क्रियान्यासादिना प्रेत्य बोधिमपि लभंते, सप्ताष्टादिनवैः सिलिं वा, वरदत्तश्रेष्टिनो दासीपुत्रवत्, तथाहि-॥ १४४ ॥ अत्रैव नरते कौशांब्यां नरसिंहो राजा, कनकवती राझी ॥ १४५ ॥ तत्रान्यदाऽवधिज्ञानी वरदत्तसाधुख्याने प्रापत्, तं वंदितुं नगरलोके गते मुनिना धर्मदेशना प्रारब्धा ॥ १६ ॥ धर्मकयामध्ये मुनिनाऽकस्मात् हसितं, तत् दृष्ट्वा जाताश्चर्याः सन्न्या मुनि व्यज्ञपयन् ॥ १४ ॥
का ने के-धर्ममार्गयी ननदो अन्यास करवा आदिकथनिश्चयें करीने अबोधिबीन प्राप्त थाय तथा तेथी संसारनी वृद्धि शय , माटे *रजुव्यवहारी थर्बु ॥ १४३ ॥ वली केटनाको तो हृदयमां अच्छा आदिकनो अनाव होते छते पण वहारथी क्रियाना अध्यास आदिकवमे करीने परनवमां वोधिबीजने पण प्राप्त थाय , अथवा सात आठ वे मोक्ष पामे ; (कोनी पेठे? तोके) वरदत्त शेषना दासी पुत्रनी पे ते उदाहरण कहे - १५४ । आजदरत.त्रमा वौद को नगर मां नरसिंह नामे राजा हतो, तथा तेने कनकवती नामे स्त्री हती ॥ १४५ ॥ हवे एक दहामो त्यां अवधिज्ञानवाला वरदत्त नामे साधु नद्यानमां पधार्या, तेने वांदवाने ज्यारे नगरना लोको पाव्या, त्यारे मुनिए धर्म देशना देवा मांगी ॥ १४६ ॥ धर्म कथा कहेतां थकां वच्चे मुनि अक स्मात हसवा लाग्या; ते जोइ सन्नासदो आश्चर्य पामी मुनिने पृथ्वा लाग्या के, ॥ १७ ॥
* प्रमाणिक.
܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀
श्री उपदेशरत्नाकर.
