________________
100००००००००००००००००००००००००००००००००००००००००००००००००००
ततो घृतहानिदूनमनाः पतिलपितुं खरपरुषवाक्यानि प्रावर्त्तयत् ॥ ११६ ॥ हापापीयसि उःशीले कामबिबितमानसा तरुणिमाऽन्निरमणीयं पुरुषांतरमवलोकसे, न सम्यग्वारकम निगृह्णासि ॥ ११७ ॥ ततः सा खरपरुषवाक्यश्रवणतः समुद्नूतकोपावेशवशोबलितकंपितपीनपयोधरा, स्फुरदधरबिंबोष्टी ॥ ११ ॥ दूरोत्याटितचूरेखाधनुरवष्टंन्नतो नाराचश्रेणिमिव कृष्णकटाइसंततिमविरतं प्रतिक्रिपती प्रत्युवाच ॥ ११७ ॥ हा ग्रामेयकाधम घृतघटमप्यवगणय्य विदग्धमत्तकामिनीनां मुखारविंदान्यवसोकसे, न चैतावताऽवतिष्टसे ॥ १२० ॥ खरपरुषवाक्यामप्यधिक्तिपसि, ततः स एवं प्रत्युक्तोऽतीवज्वलितकोपानसो यत् किमप्यसंबई जाषितुं बग्नः, साप्येवं ॥११॥
एवी रीते घीनुं नुकशान थवायी रवारीनु मन दुनावा लाग्युं, अने तेथी ते वारणने आकरां वचनो बोझवा लाग्यो के, ॥ ११६ ॥ अरे! पापणी ! जिन्नाळ! कामदेवथी पीमित मनवाळी ! जुवानीथी मनोहर लागता वीजा पुरुषने जोया करे ? अने घीनो घमो बराबर खेती नयी ॥ ११७॥ एवीसीतमां आकरां वचनो सांजळवायी ते रबारण उत्पन्न ययेला क्रोधना आवेशना वशयी जणीना पुष्ट स्तनो उबळवा तथा कंपवा लाग्या , एवी, तथा जेणीना होठ स्फुरायमान थइ ह्या , एवी ।। ११७ ॥ ऊंची करनी वृकुटीनी रेखारूपी | धनुष्यना आधारथी बाणोनी श्रेणिनी पेठे ३याम कटाक्षानी श्रेणिने एकदम फेंकती थकी बोलवा लागी के ॥११॥
अरे ! नीच गामझीया ! घीना घमानी पण अवगणना करीने चालाकीवाळी मदोन्मत्त कामी स्रीओना मुखकमळोने तुं जोया करे ? बळी एटमेथी पण संतोष नहीं पामीने ॥ १० ॥ आकरां वचनोथी मने पण वखोसे ने ? पछी एवी रीतना सामा वचनो कहेवाथी अत्यंत सखगेल ने क्रोधरूपी अग्नि जेनो एवो ते रबारी जेम | तेम गाळो आदिक तेणीने देवा माग्योः अने ते रबारण पण एवीज रीते तेने गालो देवा बागी॥११॥
श्री उपदेशरत्नाकर