________________
॥ ७६॥
तत्र यो व्याख्यानमंझब्यामुपविष्टः सर्वमर्थमवबुध्यते, व्याख्यानाऽस्थितश्च न किमपि स्मरति स विपकुटसमानः ॥ ३२ ॥ यथाहि निषकुटो यावत्तदवस्थ एव गाढमवनितलसंबग्नोऽवतिष्टते तावन्न किमपि जलं ततः श्रवति, स्तोकं वा किंचिदिति ॥ ३३ ॥ एवमेषोऽपि यावदाचार्यः पूर्वापरानुसंधानेन सूत्रार्थमुपदिशति तदवबुध्यते, जस्थितश्चेष्ट्याख्यानमब्याः , तर्हि स्वयं पूर्वापरानुसंधानविकलस्वान्न किमप्यनुस्मरति ॥३४ ॥ यस्तु व्याख्यानमंमध्यामप्युपविष्टोऽर्धमात्रं विनागचतुष्कं वा हीन वा सूत्रार्थमवधारयति, यथावधारितं च स्मरति स खंमकुटसमः ॥ ३५ ॥
- ...०००००००००००००००००००००........
श्री उपदेशरत्नाकर
तेमा जे शिष्य व्याख्यान मंमळीमां बेगे थको सर्व अर्थने जाणे , तया व्याख्यानयी जठ्या बाद जेकंड पाण याद राखी शकतो नयी, ते शिष्य जिद्रवाळा घमा समान छे ॥ ३२ ॥ जेम निद्रवाळो घमो ज्यांसुध एवं जर ते गाढपणे पृथ्वीपर लागेलोज रहे , त्यांमुधि तेमांयी जरा पण पाणी निकळतं नयी, अने निकळे जे, तोपण थोएं अथवा किंचित् निकळे डे ॥ ३३ ॥ एवीरीते ज्यांसुधि आ आचार्य पण पूर्वापरना | अनुसंधान करने सूत्रार्थने उपदेशे जे, त्यांमुधि तेटर्बु ते जाणे बे, अने व्याख्यान मंगळीमाथी जो उसी जाय तो पी पोते पृर्वापरना अनुसंधानना विकल्पथी कंइ पण याद राखी शकतो नथी ॥३४॥ बळी जे शिष्य व्याख्यान मंम' मा बेस ने पण अरधो अथवा चोथो नाग अथवा तेथी पण ओछो सूत्रार्थ जाणे , तथा जाएया मजब जे धारी राख छे, ते नांगमा घमा सरखो रे ॥३५॥
...
.
.
..
