________________
गौतमश्चोतो मम वचनेन तं जण, जो, अनेकपिंकि एकपिं मिकस्त्वां दृष्टुमि - ति ॥ ६८ ॥ ततो गौतमेन तथा जणितो रुष्टः, यूयमनेकानि पिंमशतानि आहारयत, ग्रहमेकं पिंकं जुंजे, ततोऽहमेवैकपिंमिकः ॥ ६ ॥ मुहूर्तांतरापशांतश्चिंतयति, नैते मृषानाषिणः, कथं नु जवेदेवं, हुं ज्ञातोऽर्थः, नवाम्यनेकपिं निकः, यतो यदिने मम पारणकं तद्दिनमनेकानि पिंमशतानि क्रियते ॥ ७० ॥ एतेत्वकृतमकारितं जुंजते, तत्सत्यमुक्तमिति चिंतयन् जातिं स्मृत्वा प्रत्येकबुद्धो जातः, अध्ययनं जाषित्वा सिद्ध इति; एते च तद्भवसिद्धिका एवेति ॥ ७१ ॥
वळी जगावाने गौतम स्वामीने कधुं के, मारां वचनथी ते इंद्रनागने जश्ने कहे के हे! अनेक पि ग्रहण करनारा एक पिं ग्रहण करनारो तने जोवाने इच्छे छे ॥ ६८ ।। पछी गौतम स्वामीएं तेने तेम कहेवाथी ते क्रोधायमान थयो, अने कहेवा लाग्यो के, तमो तो सेंकको गमे अनेक पिंमोनुं जोजन करो बो ने हुं तो एक पिंक जोजन करूं बुं, माटे हुंज एक पिंवाळो तो ढुं ॥ ६७ ॥ पी मुहूर्त्त बाद शांत वा ते विचारखा लाग्यो के, या साधुजी जनुंतो बोले नहीं, अने एमते केम थाय ? रे ? हवे मने मालुम परुयुं, हुँज अनेक पिंरुवाळो थइ शकुं बुं, केमके जे दिवसे मने पारणं होय बे, तें दिवसे सेंकको रमे पिंको ( मारे | माटे ) करवामां आवे छे । ७० ॥ एतो कोइए नहीं करेल तया नहीं करावेल पिंक जमे छे, तेथी तेमणे सत्य कांबे, या प्रमाणे चिंतवतो ते इंद्रनाग जातिस्मरण ज्ञान प्राप्त करीने प्रत्येक बुद्ध थयो ने अध्ययनने जाषित करी ते सिद्ध यड़ गयो. एग्रो तदद्भव सिद्ध बाळाज छे ॥ ७१
