________________
नेमिनाथना नवनवनी कथा. बी बुद्धिवान् पुरुषोमां श्रेष्ठ एवा ते सुमित्रे ज्यारे पूज्यु के, “ था लोको शा कारण माटे नेगा थया ?" त्यारे जाये आपेला फेरनी श्रने चिजगतिए उतारेला फेरनी वात राजाए कही. पड़ी उत्साहथी उठीने ते सुमित्रे पोताने जीवाडनारा चित्रगतिने नमस्कार कस्यो भने कुल विगेरे पूज्यु; चित्रगति पासे उनेला मंत्रीना पुत्रे चित्रगतिनुं वंश अने नाम विगेरे कयु. तेने सांजलीने सुमित्र घणो हर्ष पाम्यो. पनी सुमित्र पोतानी समृद्धिने अनुसारे चित्रगतिने पोताने घेर तेडी गयो. केटलाक दहाडा रह्या पली चित्रगतिए सुमित्रने कयु के, “हवे हुं म्हारे घेर जश्श.” एटले सुमित्रे कयु के, " अहीं एक केवली श्राववाना , माटे ते आवे त्यां सुधी रहो.” पनी केटलेक दहाडे केवली श्राव्या तेमने वांदवाने माटे सुमित्र विगेरेने साथे तेडीने चित्रगति गयो. ज्ञानीयोमां प्रधान एवा ते केवलीए पोतानी आगल बेठेला सुग्रीव राजा विगेरे सर्वेने संसारना क्लेशने नाश करनारी देशना दीधी अने कह्यु के " मोदना अनिलाषी जीवो जे धर्म प्राप्त करे , ते धर्म डाह्या पुरुषोए उत्तम प्रकारे ग्रहण करवो. राजापणुं, चक्रवर्तीपणुं अने देवपणुं ए सर्व समृद्धि आ आराधन करेला धर्मना परमाणु . वली साधु अने श्रावकना नेदश्री धर्म बे प्रकारनो बे. तेमां पहेलो श्रावकनो धर्म सरल डे अने बीजो साधुनो धर्म कांश्क कठीण .” केवलीनी श्रा प्रमाणे धर्मदेशना सांजलीने चित्रगतिए कह्यु के, “अरे हुं तो संसारमां बेतरायेलो ढुं. कारण के स्वाधिन बतां पण में एके धर्मनुं आचरण कमु नथी.” एम कहीने ते व्रतरूप डालोधी वीटलाएला अने निरती चारपणारूप पुष्पोथी अलंकृत थयेला सम्यक्त्वरूप कल्पवृदने सेववा लाग्यो. पनी जेनुं मस्तक नमी रह्यु बे, एवा सुग्रीव राजाए केवलीने पूज्युं के, “ हे महाराज ! सुमित्रने फेर थापीने जमा क्यां नाशी गश्
?" केवलीए कयु के, “हे राजन् ! अहींथी नाशी गयेली जमाने रस्तामां चोर मच्या श्रने तेनी पासेथी सर्व वस्त्र अने घरेणां ले लीधां. पड़ी ते चोरोए जसा वणजाराने वेचाती थापी. त्यांथी ते नाशी गश् अने वननेविषे अग्निमां बली मूश्ने पहेली नरके गइ. त्यांथी पाळी था लोकमां चांडालना कुलमां उत्पन्न थयेली अने गर्जिणी ते नमाने तेनी