________________
शीलोपदेशमाला. मांथी तेडावो. कारण के, तेना विना हुँ घणोज कु:खी था .” एटले प्रधाने विचार करीने लक्ष्मीना जेवी स्वरूपवाली को स्त्रीने लक्ष्मी नाम ठरावी राजाए श्रापेलां घरेणां श्रने वस्त्रो पहेरावीने बगीचामां को न जाणे एम बानी रीते एक ठेकाणे बेसारी. पडी राजापासे आवीने प्रधाने कां,"हे देव ! लक्ष्मीने तेडवामाटे एक माणसने स्वर्गमां मोकल्यो ." __ पली बीजे दिवसे प्रधाने राजापासे श्रावीने का, “ हे महाराज ! वधामणी !!! वधामणी !!! श्राजे लक्ष्मीदेवी स्वर्गमांधी आवी बगीचामां विराज्यां !” प्रधाननां श्रावां वचन सांजली जेम मेघने देखीने मोर नाचे, तेम राजा नाचवा कूदवा लाग्यो! अने पोते पहेरेला सर्व घरेणां प्रधानने देवीनी वधामणीमां बाप्यां!! अने वली म्होटी धामधूमसहित बगीचामां देवी सामो गयो, पडी देवीनुं गौरस्वरूप देखीने राजाए प्रधानने कडं, “ हे प्रधान ! लक्ष्मी पहेली तो कांश्क श्यामववाली, ढूंका कानवाली, लांबा होठवाली तेमज वांका नाकवाली हती श्रने हवे आ घणी गौरवर्णवाली (उजली) तेमज रूपसंपन्न देखाय , तेनुं शुं कारण?" प्रधाने कडं, "हे स्वामिन् ! एवीत्रांति शी करो बो? सांजलो, प्रथम तो त्यां (स्वर्गमां) अमृतनुं जोजन डे अने स्वर्गना राजा इंजे हर्षवडे वस्त्रालंकार विगेरेथी सुंदर करीने मोकली बे,तो पनी गौरवर्ण देखाय एमां श्राश्चर्य शुं?” पड़ी ते वात साची मानी राजा लक्ष्मीने हस्तिउपर बेसारीने नगरमां लाव्यो.
हवे राजा ज्यारे लक्ष्मीने स्वर्गनी वात पूजे, त्यारे त्यारे लक्ष्मी पण प्रधाने शीखवी राखेली वात कही राजाने श्रानंद पमाडे अने राजा पण ते सर्व वात साची माने एम करतां घणा दिवसो थया. राजाने पुत्रो थया. पड़ी आयुष्यनो दय थए सते विजयपाल राजा मरण पामीने नरकने विषे गयो.
सङनो! महा अहंकारी अने पृथ्वीने तृणसमान गणनार एवा विजयपाल राजाए पण ज्यारे कामदेवने वश्य थश्ने स्त्रीनीपासे दसवा जेवी क्रीडा करी तो बीजा अल्प सत्ववाला प्राणीउनी शी वात करवी ?
इति विजयपाल राजानी अने लक्ष्मी राणीनी कथा.
