________________
विजयपाल राजा अने लक्ष्मी राणीनी कथा. ४३ श्रावीने औषध उपचार विगेरे करे बे, तेटलामां तो ते मृत्यु पामी !!!
ते वखते मूळथी विकल देहवालो ने जानरहित थएलो ते राजा लाकडीनी पेठे पृथ्वि उपर पड़ी गयो. केटलाक माणसे औषधयुक्त शीतल पाणी गंटी ताडपत्रना विजणावडे पवन नांखी तेने सचेत कस्यो; एटले ते राजा बालकनी पेठे रुदन करवा लाग्यो अने पोतानी मृत्यु पामेली प्रियाने उद्देशीने कहेवा लाग्यो के, “ हे प्रिये ! तुं क्यां गश् ले ? हुँ जे जे पूढे तेनो मने योग्य उत्तर श्राप ! अने आ मश्करीथी न बोलवारूप जे त्हारूं हास्य , तेने हुँ घणीवार सहन करी शकीश नहि !!! एवी रीते विलाप करता थने ते मृत्यु पामेली स्त्रीथी दूर नहि जता ते राजाने प्रधान विगेरे कहेवा लाग्या के. “हे देव ! श्रा तमारी प्रिया मृत्यु पामी , माटे तेने आमसंस्कार करवानी श्रमने रजा आपो.” राजाए क्रोध करीने कडं. “अरे ! था पुष्ट कोण बोले ? के, जे कडवा वचनेकरी म्हारा कानने वींधे ! अरे पापी ! तमारा पुत्र विगेरे सघला माणसोने अग्निसंस्कार करो, अने था म्हारी प्राणप्रिया तो हजु सो वर्ष जीवशे. तथा जे माणस अमंगलिक वचनो बोले , ते मने शत्रु जेवो लागे . वली श्रा म्हारी प्रिया ज्यां सुधी जीवती नहि थाय, त्यां सुधी हुँ जोजन नही करूं.” ..
श्रावी रीते राजानो श्राग्रह जोश्ने प्रधाने मृत्यु पामेली लक्ष्मीने राजाथी बानो अग्निसंस्कार कस्यो.पली राजाए जमवू बंध क.ज्यारे दश दिवस थया, त्यारे प्रधाने विचार कस्यो के," जो राजा नहि जमे, तो ते थोडा दिवसमांमृत्यु पामशे;माटे म्हारे कांश पण युक्ति करीने जमाडवो जोए." पडी प्रधाने को पुरुषने शीखवीने राजा पासे मोकल्यो एटले ते पुरुषे राजसनामां श्रावीने कडं. “ हे देव ! स्वर्गने विषे इंसनी सनामां रदेली, माह्या पुरुषोथी सेवन कराएली अने हस्तिना सरखी चालवाली तमारी प्रिया लक्ष्मीए म्हारी साथे समाचार मोकल्या २ अने
आपने कहाव्यु के के, “हे स्वामिन् ! श्रापना दर्शन विना म्हारं चित्त हमेशां क्लेश पामे , माटे तमारे मृत्युलोकमां न रहे, पण फट अहिं श्राव; कारण के, मृत्युलोकमां देदसंबंधी पीडा, मनसंबंधि पीडा, पुगंध, अने अपवित्रपणुं विगेरे घणां उःखो के अने स्वर्गमां कोश्पण