________________
४३
शीलोपदेशमाला. मनी पट्टराणी हती. एक दिवसे हस्ति उपर बेसीने राजमार्गे जता ते राजाए लक्ष्मी सरखी खरूपवाली कोश् श्रेष्ठिनी पुत्री लक्ष्मीने दीठी. ते लक्ष्मीना कटाद रूप बाणथी विंधाएलो विजयपाल राजा त्यांथी पागे वली घेर श्राव्यो. पड़ी ते लक्ष्मीना पितापासे मागु करी तेनी साथे ते परण्यो. विषयमा अत्यंत आसक्त थएलो ते राजा राज्य संबंधी सर्व व्यवहार मूकी देश अंतःपुरमा रात्रि दिवस तेनी साथेज क्रिडा करवा लाग्यो. वली लक्ष्मीनी प्रीतिए करीने वश्य थएलो, वांदरानी पेठे नृत्य करतो, पोतानी महताने नूली गएलो अने विवेक रहित बनेलो ते राजा केटलोक काल अंतःपुरमांज रह्यो ! तेथी एक वखते प्रधान विगेरे केटलाक माह्या माणसोए श्रावीने कह्यु. “हे खामिन् ! सामान्य मा. णस पण जो रागथी स्त्रीउने वश्य थएलो होय, तो ते पण ज्यारे हलकाश्ने पामे जे; त्यारे राजा हलकाश्ने पामे तेमां तो कहेज ? धर्म अर्थ श्रने काम ए रणने अवसरे सेवनारा पुरुषोना मनोवांबित अर्थों सफल थाय बे, अने अवसरविना सेवनारा पुरुषोना मनोवांछित अथों निष्फल थाय . तथा रागरूप महा विषथी अंध थएला गुणवंत पुरुषोना गुणो पण नाश पामे . अने गुरुवादिक सत्पुरुषोए आपेलो उपदेश पण ते पुरुषोना कानमा पेसतो नथी.” ____“हे राजें! श्रापणा राज्य उपर तमारा शत्रुङ युक करवा माटे तैयारी करे , माटे हे प्रजु ! विषयने विषे श्रासक्ति मूकी दर राज्यसंबंधी विचार करो" प्रधाननां एवां वचन सांजलतां बतां पण जेम जं. घथी घोरतो माणस पाटु मारवाथी पण न जागे अने तृषातुर माणस पाणी मलवाथी पण अमृतनी श्छा न करे, तेम स्त्रीने विषेश्रासक्त थएला राजाए प्रधाननां अमृत सरखां वचनने पण नहि गणगारतां कधु के, “हे प्रधान ! मृग सरखां नेत्रवाली श्रने म्हारा जीवनरूप श्रा स्त्री म्हारी दृष्टि श्रागल रहेली , त्यांसुधी तमारे म्हारुं जीवित समजवं." पबी राजाने राज्याचंता रहित थएला जाणीने प्रधान विगेरे केटलाक माणसो विचार करता हता, तेवामां राजानी अत्यंत प्रिय स्त्री लक्ष्मी, एकाएक सवारमा उलटी विगेरेथी मांदी थइ जवाथी तुरत राजाए विचक्षण विछान वैद्योने बोलाव्या; पण जेटलामां ते वैद्यो