________________
३६८
शीलोपदेशमाला
च जातिमां उत्पन्न इ. ते नवमां पण अनेक प्रकारनां पापनुं याचरण करी शील खंडन करवाथी जयंकर जववाली ते शृंगारमंजरीनो जीव नेक जव सूधी या संसारमां जटकशे ए प्रकारे समान जावना वि. परीतपणाथी निरंतर दुष्ट कर्म करनारी तथा महा पापवाली दत्तपुहिता संसाररूप महा समुद्रने विषे घणा काल सूधी नटकशे. इति दत्तपुहिता कथा समाप्ता.
हवे उपरनी कथाना उपदेशने निरुपण करता बता कहे बे. एवं शीलाराधन विराधनानां च सुखदुःखानि एवं' सीलाराढण- विराढणाणं चें सुस्करकाई ॥
जोजव्याः मा शिथिला : जवत शीले
इति ज्ञात्वा इयं जायि नोनवाँ, मीं शिढिलां दोदि सीलंमि ॥ ६७ ॥
"
शब्दार्थ - ( एवं के० ) ए प्रकारे ( सीलाराण के० ) शीलनुं धाराधन एटले शील पालवं ते, छाने ( विराहाणं के० ) शीलनुं विराधन एटले शीलत्रतनुं खंडन करवुं ते, तेना फलरूप ( सुरकपुरका के० ) सुख दुःखने एटले शील पालवाथी थएला सुखने अने शील खंडन क वाथी एला दुःखने ( इयजापिय के० ) ए प्रकारे जाणीने ( जोजवा ho ) हे जव्य जनो ! तमे ( सीलंमि के० ) शीलवतने विषे ( सिढि - ला के० ) शिथिल - ढीला ( मा होहि के० ) न था. अर्थात् शील व्रत सुखनुं कारण बे एम जाणीने शील पालो. ॥ ६७ ॥ विशेषार्थ- पूर्वे कट्टेली गाथा उपरथी सिद्ध थाय छे के, मनुष्योने शीलवत पालवाथी सुखनी अने खंडन करवाथी दुःखनी प्राप्ति थाय बे. एम जाणीने हे नव्यजीवो ! श्रा लोक अने परलोकमां सुखनुं कारण तो शीलज बे, एम जाणीने शील पालवामां ढीला न था. अर्थात् शीलवत पालवामां तत्पर था. ॥ ६७ ॥
