________________
३६४
शीलोपदेशमाला. पाशनी पेठे उपरथी पुष्पमाला नाखी. पड़ी तेना जावने जाणनारा ते धनंजये गुप्तरीते पोताना घरथी उपवन सूधी अने उपवनथी राजमहेल सूधी पोताना माणसो पासे सुरंग खोदावी, जेथी कामे करीने आकुल थएली श्रृंगारमंजरी त्यां जवा श्राववानुं करती ती इडित सुख जोगववा लागी. ___ एक दिवसे राजवाडीए जता एवा राजाए उपवनमां क्रीडा करती एवी पोताना प्रियाने दीठी; तेथी ते त्यांथीज पाठो वलीने उतावलो पो. ताने घेर गयो. चतुर एवी श्रृंगारमंजरी पण ते वात जाणी गश्; तेथी ते पण सुरंग मार्गे थश्ने राजाना पहेलां पोताना मंदिरमा श्रावी अने राजाना सामी दृष्टि राखीने गोखमा उनी रही. राजापण जेवामां उतावलथी महेल उपर चड्यो तेवामां ते पोताना सामु जोश्ने उनी रहेली प्रफुलित मुखवाली प्रियाने जोश हर्ष पाम्यो.
हवे एक दिवसे रात्रीने वखते केटलाक गंधर्वो राजानी बागल गान करवा आव्या. राजा ताल, मान, लय, ग्राम, मूर्बना अने स्वरोथी मनोहर तेमज वाजिंत्रोथी सुंदर एवं तेनुं गान सांजलवा लाग्यो. ते व. खते श्रृंगारमंजरी पण गानने सांजलवा माटे राजाथी गुप्तरीते त्यां श्रावी हती अने ज्यारे गान बंध थयुं त्यारे पोताना घरप्रत्ये गश्तेम राजापण त्यां गयो तो तेणे मदथी घूर्णित नेत्रवाली शय्यामांएकली सूतेली तथा बगासां खाती एवी प्रियाने जोश्ने मनमां थयेली शंकाने निवृत्त करी.
को वखते वसंत समयमां जयरथ राजा नगरवासी जनोसहित अंतःपुरने साथे लश् उपवनमां क्रीडा करवा गयो. त्यां पुष्पोना रोडवाथी थाकी गएला ते दंपती ( जयरथराजा अने श्रृंगारमंजरी राणी) रात्रीये जेटलामा कोइएक वेलना मंडपमा निश्चल थश्ने सूता तेटलामां कालरूप सर्प राणीने दंश कस्यो; तेथी ते तरत पोकार करती जागी उठी. पनी जेवामां राजाए मंत्रवादीउनेबोलाव्या तेटलामां राणी फेरना वेगथी मूर्ग खाश्ने पृथ्वी उपर पडी गइ. (अर्थात् मृत्यु पामी.) पड़ी मंत्रवादीउए श्रावीने फेर उतारवाने माटे घणा उपायो कख्या, पण खल पुरुषने करेला उपकारनी पेठे ते सर्वे नीष्फल थया.
पबी प्रियाना प्रेमथी विव्हल थएलो जयरथ राजा धीरपणुं त्याग