________________
दत्तङदितानी कथा.
३६३
बे के सती स्त्री मार्गमां जती बती त्रांसी दृष्टिथी परपुरुषोने जूए बे, वली न बोलताने पण कठोर शब्दोथी बोलावे बे.
एक दिवसे उपवनमां क्रीडा करवाने माटे जता एवा जयरथ राजाए गोखमां बेठेली शृंगारमंजरीने दीठी. ते वखते परवश चित्तवाला यएला राजाने जाणीने जिल्ल जेम गानने वश थइ रहेला मृगने मारे तेम कामदेवे पोताना पुष्यरूप बाणे करीने तेने विंध्यो एटले उपवननी क्रीडा मूली गलो ने कामदेवने वश थलो जयरथ राजा पोपट जेम पांजरामां पेसे तेम पाठो घरप्रत्ये व्यो.
जयरथ राजा बीजा प्रधाननी मारफते दत्त प्रधान पासे शृंगारमंजरीनुं मा कस्युं. कयुं बे के - श्रात्मरसथी बोध पामेलो पुरुष शुं बीजानी इछा राखे बे ? अर्थात् नथी राखतो. पढी दत्तप्रधाने पोतानी पुत्र राजानी साथै परणावी, तेथी हर्षित थलो राजा जेम योगी निवृत्तनी साथे एकपणुं पामे तेम एकपएं पाम्यो; पण शृंगारमंजरी तो पोताना स्वजात्रना चंचलपणाथी जाणे राजा वृद्ध होय नहिं शुं ? एम धूर्त पणाने लीधे फक्त उपरथी पोताना चित्तनुं श्रसक्त पणुं देखाडती हती. प्रिया वश थलो राजा पण क्यारेक उपवनमां, क्यारेक क्रीडा पर्वत उपर, क्यारेक सातमालना महेलमां तेनी साथे क्रीडा करतो तो अने पोतानी मरजी प्रमाणे चालवानी इवावाली, नाना प्रकारना विलासमां दरवाली तथा कामदेवे करीने आतुर मनवाली प्रियाने लक्ष्मीनी पेठे रमाडतो हतो.
सात मालना महेलने विषे सर्व शोक्योथी जूदी राखेली श्रृंगारमंजरीना, चपलपणाथी उद्यमने, वाचाल पणार्थी वाक्चातुरीने, निर्लज पाथी प्रेमना स्थिरपणाने अने वातोथी कोमलपणाने प्रगट करतो तो ते जयरथ राजा प्रियाने श्रानंद पमाडतो हतो. शृंगारमंजरी पण पतिना वहालपणाथी स्नान, पान, थाने जोजनादिक सर्व क्रिया त्यांज क रती बती देवनी पासे देवीनी पेठे पतिनी पासेज रहेती हती.
एक दिवस कामदेवना सरखो रूपवंत कोइ धनंजय नामनो वणिक्पुत्र ते सात मालना महेलनी नींचेना राजमार्गमां यइने जतो हतो. तेने जोइ कामदेवने वश थयेली शृंगारमंजरीए तेना कंठने विषे हस्त
