________________
३६०
.
शीलोपदेशमाला. तेथी तेणे धीमेथी पूज्यु के, "तुं कोण ढुं?" चोरे उत्तर श्राप्यो के, “हुँ चोर बुं. हमणां रदको म्हारी पाबल आवे बे; माटे प्राण- रक्षण करवानी श्वाथी अहिं पेठो बु.” पनी अनुरागथी ते कुराचारिणीए कह्यु के, "जो तुं म्हारुं शखित करे तो हुँ तने निश्चय बचावं.” चोरे कां."हे नसे! तुं म्हारा प्राण- रक्षण करवाथी म्हारो जीवितपर्यंत उपकार करनारी थश्श, जेथी मने सोनुं अने सुगंधि बने प्राप्त थवा जेवू थयु. परंतु हे शुजानने ! तुं कर युक्तिथी म्हारुं रक्षण करीश ? ते मने कहीने शांत कर; कारणके,तुं मने लाग्यश्रीज प्राप्त थश्वं.” राणीए कह्यु. “सवारे थावेला रदकोने हुँकहीश के,"था म्हारोपति बे.” चोरे कडं. "बहु सारूं." पली सवारे श्रायुध सहित रदको देवालयमां श्राव्या अने वकुटी चडावीने ते त्रणे जणाने पूब्यु के, “तमारामां चोर कोण ?” ते वखते सादात् मूर्तिमान् कुराचारिणीए चोरनो हाथ पकडीने कयु के,“श्राम्हारो प्राणपति जे.” वली तेणे एम पण कधु के, “एमे बीजे गाम जता हता; पण रात्री थर जवाथी अहिं देवालयमा रह्या बीए.” एवां तेनां वचन सांजली रक्षको परस्पर विचार करवा लाग्या के, "लुंट करवारूप वृत्तिवाला चोरने घेर श्रावं स्त्री रत्न होय नहीं. जेने सादात् लक्ष्मीना सरखी श्रावी उत्तम प्रिया ने ते पुरुष चोर वृत्तिथी श्राजीवीका चलावे ए वात योग्य नथी; माटे या त्रीजोज चोर ने.” एम कहीने महावत उपर चोरीनो आरोप मूकी तेए तेने तुरत शूलिए चडाव्यो. त्यां शूखि उपर तेने तृषा लागवाथी ते रस्ते जता थावता जेनेजेने देखे तेनी तेनी पासे पाणी मागवा लाग्यो; पण कोए राजाना जयथी तेने पाणी पायुं नहीं. एवामां जिनदास नामनो श्रावक ते रस्ते थश्ने निकल्यो. तेने जोश माहवते पाणीनी याचना करी. चोरने जोश्ने जिनदासे कयु के, “ जो तुं म्हारा कहेवा प्रमाणे करे तो हुँ तने पाणी लावी श्रापुं अने ते एज के ज्यांसूधीमा हुँ पाणी लावी श्रापुं त्यांसूधी हारे "नमो अरिहंताणं" ए शब्दनो उचार करवो.” महावते पाणीनी श्वाथी ते वात कबूल करी जिनदासना कहेवा प्रमाणे उच्चार करवा लाग्यो अने जिनदास पण राजानी थाझा लश्ने पाणी लश् श्राव्यो. कयु डे के, दयावान् पुरुषो प. रोकारने माटे हर्षथी यत्न करे दे. पड़ी दूरथी पाणी श्रावतुं जो शांत