________________
नूपुरपंडितानी कथा. . रखावी त्रण पगे उन्नो राख्यो.ते जोश्ने खोको हाहाकार शब्द करी राजाने कहेवा लाग्या के, “ हे खामिन् ! था थाज्ञाकारी गजराजने मारी नाखवो योग्य नथी.” लोकोनां एवां वचननो अनादर करीने राजाएको. धथी कडं के, " अरे तेने पाडीज नाखो.” ते उपरथी महावते हस्तिने बे पगे उनो राख्यो एटले लोको "हे देव! हाथीनो वध करशो नहीं" एम कहेवा लाग्या; तोपण राजाए तेनो तेज आदेश कस्यो, जेथी महावते हाथीने एक पगे उन्नो राख्यो. पली कारण विना रत्नरूप हाथीनो वध न जो शकवाथी सर्व लोको ऊंचा हाथ करीने राजाने कहेवा लाग्या के, "हे देव ! था सर्व लक्षणवालो अने सारी रीते शिक्षण श्रापेलो हाथी पुर्खन , माटे श्रने मारी नाखवो ए योग्य नथी. वली तमे अपराधीउने शिक्षा करवा समर्थ बो, ए कारण माटे प्रसन्न थश्ने रत्नरूप हाथीनुं यत्नथी रक्षण करो.” लोकोनां एवां वचन सांजलीने राजाए तेउने का. “ तमे म्हारीवती ए महावतने कहो के, तुं हाथीनुं रक्षण करीने पाडो उतारी सकीश.” ते उपरथी लोकोए महावतने तेज प्रमाणे पूज्यं एटले महावते उतर आप्यो के, “जो राजा अमने बन्नेने अजय वचन श्रापे तो हुँ ए हाथीने कुशल पाडो उतारूं." लोकोना कहेवाथी राजाए तेने अजय वचन श्राप्युं एटले महावते हाथीने धीमे धीमे नीचे पृथ्वी उपर उतास्यो. पली राजाए तेउ बन्नेने हाथीनी पीठ उपरथी उतारीने कडं के, “ तमे म्हारो देश त्यजी द्यो. ते उपरथी ते बन्ने जणा चात्यां गयां. अनुक्रमे चालता चालता ते संध्या समये एक गाम पासे श्रावी पहोच्या अने त्यां एक शूना देवालयमां सूता. पली श्र/रात्रीने समये कोई एक चोर ते गाममां चोरीकरीने नागे, पण पाबल श्रावता एवारक्षक पुरुषोने जाणी ते तेज देवालयमां पेगे के, ज्यां राणी अने महावत सता हता. रदको पण "चोर देवालयमा पेगे .” एम जाणीने तथा "तेने सवारे निश्चय पकडणुं.” एम धारीने देवालयने घेरो घाल्यो.
हवे चोर पण महा अंधकारथी बांधलानी पेठे फरतो फरतो ज्यांराणी अने महावत सूता हता त्यां श्राव्यो अने गाढ निशाने वश थएला महावतने अजाणतां अथडी पड्यो बतां ते जाग्यो नहीं; पण राणी तो तेना हाथनो जरा स्पर्श थवाथी जागी गश् अने आसक्त पण थइ गडः