________________
३५३
शीलोपदेशमाला. श्रय करे तेम जेना मनरूप मानसरोवरनो विवेक मार्ग रूप चांचो. वाला राजहंसरूप गुणोए श्राश्रय कस्यो हतो एवो देवदिन्न नामनो पुत्र हतो, तेने रूप, सौजाग्य, श्रृंगार अने विकारोए थाश्रय करेली तथा प्रतिबंध रहित पुर्गिला नामनी स्त्री हती. ___ एक दिवस कामदेवे करीने उन्मत्त एवी ते स्त्री कमलना सरखां नेबना विज्रमे करीने युवान् पुरुषोना मनने मथन करती उती नदीने विषे न्हावा माटे गश् अने त्यां अलंकारोए करीने सूर्यथकी पण बमणी कांतिवाली ते स्त्रीए लक्ष्मी जेम समुजना कांगने शोजावे तेम नदीना कांगने सुशोजित बनाव्यो. पली कंचुकी त्याग करी थने केशपास बूटो मूकीने नदीने तरवा माटे जाणे बे स्तनोरूप घडानेज धारण कस्या होय नहिं झुं? एवी ते स्त्रीए पोताना बे हाथ पहोला करीने चंचल तरंगोवाली नदीमा प्रत्ये प्रवेश कस्यो. गतिए करीने नारे एवी ते जुगिला पोताना बे हाथरूप पांखोने चलावती अने तट तट प्रत्ये फरती बती राजहंसीनी पेठे तरवा लागी; तेथी सर्व अंगने विषे विंटला गयेली शेवाल जाणे तेनो केश पाश होय नहिं शुं ? एम शोनवा लागी. जीणा अने नीना वस्त्रवाली तथा प्रत्यद देखातुं ने सर्व अंग जेनुं एवी ते स्त्रीने जोश को उःशील पुरुष दोनथी पृथ्वी उपर पड़ी गयो. पठी ते पुरुषे था पुर्गिला स्त्रीने कडं के, “हे चपल नेत्रवाली ! तें सुखेथी स्नान कहुं ? एम नदी तथा वृदो तने पू . वली हुं पण त्हारा चरणकमलने प्रणाम करतो तो पण तेमज पूर्बुदु." पुर्गिलाए कडं. "म्हारुं सुख स्नान पूजनाराऊ मध्ये नदीनुं कल्याण था; वृदो थानंद पामो अने हारुं मनशठित कार्य करीश.” एवां तेनां वचनश्री जाणे कामदेवेज थाज्ञा करी होय नहिं शुं ? एम गाढ आनंदरसथी पूर्ण थएलो ते पुरुष मूळ पाम्या सरखो थर गयो. पठी वृद उपर दृष्टि जेमनी एवा अने फल पाडवानी छावाला केटलाक ठोकराउने फल पाडी आपीने संतोष पमाडी ते पुरुषे पूब्युं के, तमे श्रहिं केम श्राव्या बो ?” बोकराउए उत्तर प्राप्यो के, “श्रा देवदत्त सोनीना पुत्र देव दिन्ननी प्रिया बे. श्रमेतेना घर पासे रहिएडीए अने तेने जोवा माटे अहिं श्राव्या बीए.” पुर्गिला पण दणमात्र जलमां क्रीडा करीने पठी योगिनीनी पेठे ते पुरु