________________
नूपुरपंडितानी कथा.
३.५३
धनुं ध्यान करती पोताने घरे गइ. ते पुरुष पण तेना शृंगाररूप - गारानुं निरंतर मनमां ध्यान करतो बतो क्यारे पण सुख पाम्यो नहीं. परस्पर रात्री दिवसनी पेठे श्रासक्त थएला ने वियोगथी पीडा पामता ते बन्ने जाए चकला चकलीनी पेठे दुखेकरीने केटलोक काल निर्गमन करो.
एक दिवसे ते नागरिके कुलनी देवतारूप कोइ कुलटा तापसिने विनंती पूर्वक दुर्गिला पासे मोकली. तापसी पण तेर्जना परस्पर स्नेहने जाणी निक्षाना मिषथी देवदत्त सोनीने घरे गइ. त्यां मायावी एवी ते तापसीए वासण मांजती एवी दुर्गिलाने एकांतमां कथं के, “नदीमां स्नान करती एवी तने ज्यारथी ते युवान् पुरुषे दीठी बे त्यारथीज द्वारा गुणमां श्रासक्त थलो ते पुरुष बीजी स्त्रीउने नथी जाणतो. " एवां तेनां वचन सांजली ते पुरष उपर आसक्त एवी चतुर दुर्गिलाए पोताना शरीरने ढांकतां तापसीने कधुं. " अरे कुशीले ! तुं कुलीन एवी मने 5पित करवाने योग्य बे ? जेम वज्रमणिने विषे कोइ शस्त्र प्रवेष करी शकतुं नथी तेम रहारुं पुष्कर वचन म्हारे विषे निष्फल यशे. एम कही डुर्गिलाए पोतानो मशवालो हाथ तापसीना वांसामां मारयो, पढी डुगिलाना जिप्रायने न जाणनारी एवी तापसीए ते युवान पुरुषने क के," तुं पोताने विषे ते कुलीन स्त्रीने अनुरागवाली न बता पण अनुरागवाली जाणे बे. रे ! वल्ली सत्यवचनवाली ते स्त्रीने दवणां असत्य वचनवाली करे . कंबे के मणिउने बनावनारो घणो चतुर माणस पण परने विषे शुं करे ? अर्थात् कां न करी शके. वली कादवयुक्त हाथवाली ते दुर्गीलाए घरनी बहार नीकलती एवी मने अपराधी माणसनी पेठे लपडाक मारी बे. ” एम कही ने ते तापसीए पोतानो वांसो देखाड्यो एटले ते पुरुष तापसीना वांसामां पांच यांगला पडेला जोइ विचार करवा लाग्यो के," ते चतुरस्त्रीएमने अंधारी पांचमनो वायदो थाप्यो बे. कं a - धूर्त माणसोना गुप्त चरित्रने धूर्तज जाणी शके बे. “हा तेथे मने मलवानुं कथं ते खरं पण कये ठेकाणे ? ते कधुं नथी. " एम विचार करीने धूर्त एवा ते पुरुषे फरीथी तापसीने क. " निश्चय ते मनोहर नेत्रवाली म्हारे विषे श्रासक्त बे; पण कोइ कारणने लीघे तेथे व्दारा
-
४५