________________
ौपदीनी कथा.
३४० सिनी स्त्रीए योग्यरीते शणगारेला घरने विषे ते बन्ने जणा (सागरकुमार तथा सुकुमारिका) सूवामाटे गया. संजोगनी सर्व सामग्री उतां पण पूर्वकर्मना संस्कारथी सागरने ते सुकुमारीकाना अंगनो स्पर्श अंगारा सरखो लाग्यो. जयंकर उनालानी ऋतुमां बलता एवा अग्निमां होय नहिं. शुं ? एम सागरने एक क्षणमात्र पण वर्षना सरखु लाग्यु.
पली निसाने वश थयेली सुकुमारिकाने त्याग करी सागर पोताना घरे नाशी गयो; तेथी पति रहित ते सुकुमारिका हारलेखानी पेठे शय्यामांज सूझ रही. पतिए निखामां त्यजी दीधेली सुकुमारीका जागीने थामतेम वारंवार जोवा लागी; पण पतिने दीगे नहीं एटले यूथथी जूली पडेली मृगलीनी पेठे रोवा लागी. ते सांजलीने दासीए त्यां श्रावी श्रने जोयु तो पतिए त्यजी दीधेली एवी सुकुमारीकाने दीठी, तेथी ते दासीए सुनाने वात करी अने सुनाए पति (सागरदत्त शेठ) ने वात करी. सागरदत्ते पण ते वात जिनदत्त शेठने कही; तेथी ते निंदासहित पुत्रनो तिरस्कार करवा लाग्यो अने कहेवा लाग्यो के, “ हे धैर्यना समुज! सागर ! कुलीन एवा तें आ साकं कमु नथी, कारण के खजनो अपमान थापवा लायक होता नथी. कुलीन माणस, सुगुणने अथवा निर्गुणने जेने अंगीकार करे ले तेने त्यजी देता नथी. जो के शं. करे अंगीकार करेलो चंछ कलंकवालो अने वांको , तो पण तेमणे तेने त्याग कस्यो नश्री; माटे हे वत्सल ! त्यां जश् अने सुकुमारिकानो श्रादर करी आपणां दोष रहित कुलमां स्वजनोनी अवाथी उत्पन्न थएला नविन दोषने नाश कर.” पितानां श्रावां वचन सांजली सागर कुमारे स्पष्ट कह्यु. “ हुँ खुशीश्री अग्निमां प्रवेश करीश, पण तेना घरे नहीं जाउं.” ए वात सांजली सागरदत्त शेठ रोता उता पुत्री पासे श्रवीने रदेवा लाग्यो. “ हे वत्से ! सागर त्हारे विषे एटलो बधो शा कारण माटे विरक्त थयो ने के,जे तने अंगारानी गाडीनी पेठे स्वप्नमां पण श्वतो नथी? खेर, हुं म्हारी पुत्रीने माटे बीजो वर शोधिश; कारण के,” गामडाना अजाण लोकोए दूषित करेलु रत्न कांश अमूल्य यतुं नथी. ___ एक दिवस गोखमां बेठेला सागरदत्त शेठे हाथमा खप्पर धारण करी रहेला, जमती मांखीउना समूहथी व्यात, खराब यौवन अवस्था