________________
३४६
शीलोपदेशमाला.
ते वात माणसोना मुखश्री सोमदेवादिक ब्राह्मणोए सांजली. ते उपरथी ade क्रोध करीने नागश्रीने तरत घरमाथी काढी मूकी. लोकमां निंदाना पात्ररूप एली ते नागश्री कुतरीनी पेठे जमवा लागी. वली ताव, स्वास ने अतीसार ( जामा ) ना रोगथी गलि गएला देहवाली, नरक जूमिनी वेदनाने अनुभवती, भूख तरशथी पीमा पामती श्रने रौद्र ध्या
मां व्याप्त थली ते नागश्री मृत्यु पामीने उठी नरकने विषे गइ. त्यांथी मांडलाना जवमां श्रावीने पाठी सातमी नरके गए. त्यांथी फरी मांडलाना जवने पामी ने फरीने पण सातमी नरकमां गई. ए प्रकारे दुष्ट आत्मावाली ते नागश्री सर्व नरकने विषे बबेवार जमी ने पी पृथ्वी कायादि योनिमां उत्पन्न थर पढी पर्वतनी नदीना पथ्थरना न्यायथी ते नागश्रीनो जीव संसार समुद्रमां जटकी कर्मना लघुपणाथी चंपा नगरीमां सागरदत्त शेवनी स्त्री सुनझाना उदरथी सुकुमारीका नामनी पुत्रीपणे उत्पन्न थयो. तेज नगरमा जिनदत्त नामनो बीजो शेठ रहे तो हतो. तेने जड़ा नामनी स्त्री हती. तेउने कलाज्ञाननो पार पा मेलो सागर नामनो पुत्र हतो.
.
एक दिवसे जिनदत्त शेठ सागरदत्तना घरमा रहेली सुकुमारीकाने जोने " म्हारा पुत्रने योग्य बे.” एम विचार करवा लाग्यो. पढी तेणे पोताना बंधुवर्गने साथे लइ गौरव पणाथी सागरदत्त शेठना घरे जइ पोताना पुत्रने माटे सुकुमारीकानी मागणी करी एटले सागरदत्ते उत्तर
प्यो के, "तेम बहु सारूं कयुं. कारण म्हारे तेने परणाववी बे. पण ते पुत्री मने प्राण थकी पण वधारे वहाली बे, जेथी हुं क्षणमात्र तेनाथी जूदो रही शकतो नथी. जो तमारो सागर पुत्र म्हारो घर जमाई थने रहे तो हुं तेने म्हारी पुत्री परणा. " पछी जिनदत्त शेठ " हुं पुत्री साथे विचार करी जोउं. " एम कही घरे श्राव्यो अने सागर पुत्रने सर्व बात कही. सागर पण बोल्याविनाज उनो रह्यो " जे कांइ उत्तर नापे तेने कहेली वात मान्य वे. " एम धारीने जिनदत्त शेठे सागरदत्त शेठ पासे खावीने कत्युं के, " म्हारो पुत्र तमारो घर जमाइ थइने रहेशे." पछी तेनो म्होटी समृद्धिथी विवाह महोत्सव थयो. - स्तमेलाप वखते सागरदत्त शेवे सागरने घणुं द्रव्य श्राप्युं पढी सुवा