________________
रोहिणीनी कथा. याने मलवानी उत्कंग पामतो उतो घरप्रत्ये श्राव्यो. रोहिणीए पण पतिना मुखरूप चंड ज्योत्स्नाना अमृतरसथी पोताना नेत्ररूप नील कमलने कृतार्थ कस्या. को दिवसे धनावह शेठ वाचाल दासीना मुखथी पोताने त्यां श्रावेला राजानी वात सांजली मनमां विचार करवा लाग्यो के, “ शुं नूख्यो थयेलो वांदरो प्राप्त थयेला मधपुडाने अने कागडो एकांतमां प्राप्त थयेला दहींनां पात्रने चाख्याविना डोडीदे खरो ? लावण्यरूप अमृतना घडासरखी था म्हारी प्रिया नंदराजानां नेत्रना अतिथीपणाने पामी तो पड़ी ते शुद्ध शीलवाली केम रही हशे ? " ए प्रकारे मनमां संकल्प विकल्प करतो एवो धनावद शेठ ते रात्रीने विषे सूतेला मघरवाला धरानीपेठे निश्चल थश्ने सूक्ष रह्यो. पठी चोमासामां ते शेग्ना चित्तना मेलने धोवामाटे तत्पर थया होय नहिं शं? एवा गाढ मेघो वरसवा लाग्या. ते वखते रोहिणीना शीलरूप सुवर्णनी परीक्षा करवामाटे ब्रह्माए जाणे कसोटी उत्पन्न करी होय नहिं शुं? एम विजली शोजवा लागी. सात दिवससूधी अखंड धाराये वर्षाद वरश्यो के जेथी गंगा नदीना पाणीनुं पूर गामना दरवाजापासे श्राव्यु, तेथी जाणे परचक्रीज जय पामेला होय नहिं शुं ? एम नगरना सर्व लोकोए ते पाणीना पूरने फल विगेरे अनेक पदार्थोवडे वधाव्यु; परंतु ते पाणीनुं पूर पाडं हव्युं नहीं, पण दरवाजानी नजीक श्रावी पहोच्यु. राजाए नगरीनो दरवाजो बंध कराव्यो. समुज जेम मर्यादाउपर चडवाने तैयार थाय तेम नदीना पाणीनुं पूर नगरीना कोटउपर चडवाने तैयार थयेयूँ जोश राजाए जयथी पोताना इष्ट देवतानुं स्मरण कझुं. ते वखते इष्ट देवताना कहेवा उपरथी राजाए तत्काल रोहिणीने बोलावीने नगरीना दरवाजा उपर चडावी. पडी रोहिणीए पंच परमेष्ठीने नमस्कार पूर्वक हाथमां जल लश्ने कयु के, “ हे गंगे! जो हुं मन, वचन . अने कायाए करी त्हारीपेठे शुरू सीलवाली हो तो गरुडश्री नागनी सेनानीपेठे था नगरथी निवृत्ति पाम्य.” एम कहीने जेटलामां ते पोताना हायनेविषे रहेढुं पाणी नदीमा नाखवामाटे तैयार थाय ने ते. टलामां मायानीपेठे ते पाणीनुं पूर अदृश्य थ गयुं अने लोकोना चित्तमांधी जय पण निवृत्त थयो. वली धनावह शेठना हृदयमांश्री वि