________________
३२
शीलोपदेशमाला. हवे निःकरुण पण नंदयंतीने वनमां मूकी तत्काल नगरमा श्राव्यो अने तेना शीलनी सर्व वात शेठने कही; एवामां शुरपाल के जेने समु. अदत्ते पोताना नामनी वीटि श्रापी दती, तेने सागरपोत शेठे नंदयती बतामां कांश पोताना कार्यने माटे सोपारपुर नगरमां नंदयंतीना पिता नागदत्तने घेर मोकल्यो हतो ते पाठो श्राव्यो. नागदत्ते पोतानी पुत्रीने माटे श्रापेलां घरेणां तेने श्रापवानी श्छाथी सुरपाले सागरपोत शेग्ने पूज्युं के, “नंदयंती केम देखाती नथी ? ” शेठे उत्तर थाप्यो के, " सारी चालनी न होवाथी तेने त्यजी दीधी बे.” शेग्नां एवां वचन सांजली सुरपाल रोतो तो कहेवा लाग्यो के, " अरे तमे पतिव्रता नंद. यंतीने वृथा त्यजी दीधी बे. कारणके, तमारो पुत्र प्रयाण कस्या पली रात्रीए बानी रीते श्रावी प्रियाने मली अने पालो वहाण प्रत्ये चाल्यो गयो बे. ते वखते तेणे पोताना नामनी वीटि मने एंधाण माटे श्रापी ३.” एम कहीने ते सुरपाले वींटि बतावी. ते उपरथी शोकरूप समु. अमां बूडेला सागरपोत शेठ पुत्रनी स्त्रीनी शोधने माटे तेने श्राझा करी अने पोते पण चाल्यो. एवामां सेवा देवारूप वेहेपारथी जेणे घणुं प्रव्य मेलव्यु बे एवो समुदत्त पण थोडा कालमां कुशलताथी पाडो घरे श्राव्यो. ते पण प्रियाना वृत्तांतने सांजली वेश फेरवी केटलांक माणसोने साथे लश् तेने शोधवा माटे चाली निकल्यो. जूदा जूदा गाम, नगर श्रने अरण्य नूमिमां जमतो, अनुचरोए त्यजी दीधेलो, एकलो तथा नंदयतीने मित्रनी पेठे स्मरण करतो वली नाथु खूटी जवाथी कंद, मूल, फल विगेरेने लक्षण करतो ते समुदत्त घणा कालसूधी पृथ्वीमां जम्यो, नमवाथी तेजरहित अने उबलो बनी गयेलो ते फरतो फरतो अनुक्रमे जरुच नगरप्रत्ये श्रावी पहोच्यो. त्यां जुखथी पीडा पामेलो ते दानशालामा गयो, ज्यां तेणे नेत्रने अमृत सरखी पोतानी प्रियाने दीठी. नंदयंती पण तेने जोश्ने आनंद पामी अने प्रगट एवा अनुरागथी " एज म्हारो पति डे." एम तेणे निश्चय कस्यो. पनी संत्रमथी उठीने पोतानुं योग्य कार्य करती अने जाणे तेने वधावती होय नहिं सुं? एम श्राग्रहथी जोवा लागी. पड़ी तेनां नेत्रोनो परस्पर मेलाप थए बते सती नंदयंती जादरवा मासना वर्षादनी पेठे आंसुने वरसाववा लागी.