________________
३१०
शीलोपदेशमाला.
सरखी ए म्हारी पुत्री बे. चिंतानुं कारण ए के, ते योग्य वरने पामशे ? तेनुं इति यशे ? वली ते पोताना सासु ससरादि स्वजनोने पोताना गुपोथी हर्षित करशे ? ते उत्तम प्रकारे शील पालशे ? पुत्रने जन्म श्रापशे ? वली एने बीजी शोक्य न थार्ड ने देराणी जेठाणी विगेरेमां कलेश न था. एव पिताना मनमां हमेशां चिंता रह्या करे बे. या म्हारी पुत्री गुणरूप मणिनो साक्षात् रोहणाचल पर्वत बे. वली ते पक्षीर्जना शब्द जा
वा सुधीनुं ज्ञान धरावे छे. या म्हारी शीलवती नामनी पुत्री रूप, कला ने गुणोए करीने प्रसिद्ध बे; माटे तेना योग्य वरनी चिंता म्हारामनने दुःख उपजावे बे. " तेनां श्रावां वचन सांजली में कयुं के, " तमे चिंता न करो; कारणके, नंदनपुरने विषे रत्नाकर शेठनो पुत्र जितकुमार तेनो योग्य वर बे पढी जिनदत्त शेठे कयुं " हे ज5 ! तें बहु सारुं कर्तुं ! बहु सारं कयुं ! ! कारण पुत्रीना योग्य वरनी चिंतारूप समुद्रमां बूडेला एवा म्हारो तें उद्धार कस्यो बे, " आ प्रमा कही पीते जिनदत्त शेठे पोतानी पुत्रीनो संबंध अजितसेन कुमारनी साथे करवा माटे पोताना जिनशेखर नामना पुत्रने म्हारी साथे मोकल्यो बे. बुझिनो समुद्र ते जिनशेखर पण म्हारी साथै श्रहिं श्रावेलो बे; माटे हे शेव ! ते कार्य करवानी मने श्राज्ञा श्रापो. " रत्नाकर शेठें कयुं. "दे महाभाग !! तें या म्हारो बहु सारो उपकार करयो बे. मने सर्व लाजथी या म्होटो लाज थयो बे. " पढी सत्कार सहित बोलावेला जिनदत्त शेठना पुत्र जिनशेखरे पोतानी न्हानी व्हेन शीलतीनो संबंध जितसेन कुमारनी साथे कस्यो. अजितसेन पण म्होटा आडंबरथी जिनशेखरनी साथे मंगलावती नगरी प्रत्ये गयो; त्यां ते म्होटी समृद्धिची शीलवतीने परणी पोताना नंदनपुरे श्रव्यो. त्यां तेणे पोतानी गृहलक्ष्मी सरखी तेमज पोताना गोत्रने विषे अमृतना कुंड सरखी शीलवतीनी साथे त्रिवर्ग ( धर्म, अर्थ छाने काम ) ना साररूप गृहस्थाश्रमने बहु वर्ष सुधी जोगव्यो.
एक दिवस मध्यरात्रीने वखते सती शीलवती शीयालनो शब्द सांलीने माथे घडो लइ क्याहीं बहार गए. आ वखते जुवान स्त्रीए त्यजी दीघेला वृद्ध पुरुषनी पेठे निद्राए त्यजी दीधेलो शीलवतीनो ससरो