________________
३०६
शीलोपदेशमाला.
पोषण करवा लागी. राजकुमारी सुलोचना कोइ वखत तेने हाथ उपर बेसारीने कोइ वखत बाती उपर बेसारीने कोइ वखत खोलामा बेसारीने ने कोइ वखत पांजरामां राखीने जणावती बती क्रीडा करावती हती. जेम योगी पुरुष पोताना मननुं एकाग्रपणुं त्यजी दे नहीं तेम सुलोचना पण जोजन वखते, सूवा वखते, राजसज्जामां जती वखते, वादनमां बेसीने व्हार जती वखते धने उद्यानमां जती वखते ते पोपटने पोताथी जूदो राखती नहीं.
एक दिवस ते राजपुत्री पोपटने साथै लइ अनेक दासी सहित उद्यानने विषे गई. त्यां ते श्रीमंधर स्वामीनी प्रतिमाने वंदना करवामाटे जिनमंदिरमां गई. पोपट पण जिनेश्वरनी प्रतिमाने जोइ पोताना मनमां विचार करवा लाग्यो के, “ में पूर्वे श्रावुं प्रतिबिंब कोई ठेकाणे जोयुं बे." या प्रमाणे बहु वखत ऊहापोह करता तेने जातिस्मरण ज्ञान उत्पन्न युं; तेथी ते विचार करवा लाग्यो के, “ में पूर्वजन्मने विषे सुगतिना कारणरूप चारित्र लीधुं दतुं क्षयोपशमयी सर्व शास्त्रानो - न्यास कस्यो हतो, परंतु अभ्यास करवामां तत्पर एवा में साधुनी क्रिया करी होती, जेथी वस्त्रपात्र विगेरेमां मूर्छावंत एवो हुं परोपकार करवारूप कार्यने वृथा हारी गयो पढी ते व्रतने फोगट विराधी हुं श्रा वनने विषे मृत्यु पामीने राजपोपट थयो बुं. पूर्वजवने विषेज बहु शास्वाभ्यासना बली हुं तिर्यंच जवने विषे पण जणवामां कुशल थयो. हवे ज्ञानदिपक हाथमां प्राप्त थये बते चारित्रयी ऋष्ट घयेलो हुं श्रा तिथंच जन्मरूप समुद्रने विषे शामाटे पडी रहुं ? हवे पढी हुं या प्रभुने वंदना करीने हंमेशा जोजन करीश. " या प्रमाणे नियम लइ राजपोपट सुलोचनानी साथे अंतःपुरमां श्राव्यो.
एक दिवस राजकन्या सुलोचना जेटलामां पोपटने दाथमां लइ जोजन करवा बेसे a तेलामां पोपटने पोतानो नियम सांजस्यो; तेथी ते 'नमो अरिहंताणं' एवो शब्द करी आकाशमार्गे उडीने उद्यानमां तीतिने नमस्कार करवामाटे श्राव्यो. त्यां ते त्रिवर्गनी शुद्धिश्री श्रीसीमंधर प्रभुने वा प्रमाणे नमस्कार करीने प्रसन्न य उद्यानमां फल फूल विगेरेने खावा लाग्यो.