________________
३०५
कलावतीनी कथा. कडं. “ हे न ! तुं बीजना चंनी पेठे हमेशा निर्दोष बुं; परंतु तें पूर्वनवने विषे आचरेला कर्मना वश्यथी में ए अयोग्य कार्य आचखें हतुं श्रने तेनुं मूल कारण तो एज हतुं के, तें जयसेननुं नाम लीधा विना बाजु थापनारनां वखाण कस्यां हतां. वली दवणां श्रापणा नगरना उद्यानने विषे महा तेजवंत मुनि श्रावेला बे, तेमने पूबीने पूर्वकर्म जाणीए." श्रा प्रमाणे कहीने पढ़ी शंखराजा कलावतीने साये लश् मुनिने वंदना करवा माटे उद्यानमां गयो. त्यां प्रथम जिनमंदिरने विषे जश प्रजुनु पूजन करीने पढी वंदना करीने मुनिनी पागल बेगे. देशनाने अंते शंखराजाए मुनिने नमस्कार करीने पूब्युं के, “ हे जगवन् ! श्रा कलावतीए पूर्वनवने विषे एवं शुं काम कयुं हतुं के, ते निर्दोष बता में तेना हाथ कपावी नाख्या ? ” पनी मुनिए ज्ञानदृष्टिथी तेनो पूर्वजव जाणीने कडं.
हे राजन् ! विदेह देशमां महेंज नामर्नु नगर ले. त्यां महा पराक्रमी एवो नरविक्रम नामनो राजा राज्य करतो हतो. तेने लीलावती नामे स्त्री हती. तेउँने सुलोचना नामनी पुत्री हती. ते पुत्री बाल्यावस्थाथीज धर्ममा रसीक अने कौतुकमां प्रीतिवाली हती. कलानी जाण एवी ते पुत्री मातापिताने प्रेमनुं पात्र हती. अनुक्रमे ते पुत्री बालयुवावस्था पामी. एक दिवस ते राजकुमारी राजसजामा पोताना पिताना खोलामां बेठी दती एवामां कोए एक मनोहर रोजपोपट राजाने नेट आप्यो. पड़ी आश्चर्यवंत एवा राजाए ते पोपटने बोलाव्यो एटले ते पोपटे पोतानो जमणो पग उंचो करी राजाने या प्रमाणे थाशिर्वाद थाप्यो. " हे राजन् ! स्फुरणायमान एवा अंधकारनो शत्रु थने राजतेजने वृद्धि करनारो तमारो प्रतापरूप सूर्य विश्वने प्रकाश करतो तो शोने ." पोपटनो श्रावो थाशिर्वाद सांजली प्रसन्न थयेला राजाए पोपट नेट थापनारने पोताना शरीरनां श्रानूषणो श्रापीने ते राजपोपट पोतानी पुत्रीने श्राप्यो. पड़ी मदोन्मत्त नेत्रवाली राजपुत्री सुलोचनाए पण जेम दरिडी माणसनो बोकरो लाडवो मलवाथी हर्ष पामे तेम वर्ष पामती बती तत्काल अंतःपुरने विषे जश् पोपटने सोनाना पांजरामा राख्यो अने साकरना ककडा, चोखा, दाडम अने जाखना रस विगेरेथी तेनुं