________________
३०३ शीलोपदेशमाला जल विगेरेना उपचारोथी महा कष्टे सचेत थयो त्यारे ते पस्तावो करतो बतो था प्रमाणे कहेवा लाग्यो. " अहो ! म्हारं मूढपणुं अने मंदजाग्य पण आश्चर्यकारी . तेमजयविचारपणुं श्रने क्रूरपणुं पण आश्चर्यकारी बे. वली वित्ताने अयोग्यपणुं श्रने पुराचरणपणुं श्राश्चर्यकारी बे. बेवट नहिं देखातुं एवं वक्रपणुं अने कुशीलपणुं पण श्राश्चर्यकारी . पली प्रधानोए “ विलापनुं कारण पूज्युं एटले राजाए लङजा सहित अने पस्तावा सहित पोतार्नु क्रूर कर्म प्रधानोने कह्यु. वली तेणे कयु के, "हाय हाय ! हुं क्यां जाउं ? शुं कहुँ ? क्यां पेशी जाऊं ? अने झुं करूं ? के जे में पोतानी मेले पोतानो श्रात्मा फुःखने विषे नाख्यो . अरे ! इष्ट एवा में कुलाचारने त्यजी दश्ने पोताना योग्य कार्यनो विचार नहिं करीने अने धर्मनो थतो नाश न जोश्ने श्रा शुं श्राचखं ? हा हा !! चंजनी लेखाने विषे कलंक अने दूधमा पुरानो असंजव उतां में कल्पना करी . अरे! गर्भवती एवी प्रियाने तेना पिताने घेर मो. कलवी योग्य हती” बता में तेने त्यां मोकली नहीं अने माणस विनाना अरण्यमां शा माटे मोकली ? हुं म्हारं पोतानुं म्हों कोने देखाडी शकीश ? हवे तो हुं म्हारा प्राणने धारण करवायी खजा पामु बुं. म्हारे माटे म्होटी चिता तैयार करावो के,जेमां हुं स्त्री हत्याना पापथी मलिन थएला था म्हारा शरीरने बाली नाखं.”
राजानां श्रावां आग्रहवालां वचन सांजली नगरवासी माणसो, गजशेठ ने मंत्री विगेरे तेने या प्रमाणे कदेवा लाग्या. “ हे देव ! प्रथम महादेवी कलावती पोताना कोइ कर्मथी मृत्यु पामी अने हवे तमे पोते पोताना मृत्युथी शुं प्रजानो नाश करवानी श्छा करो डो? वली हे खामिन् ! हवणां मृत्यु पामवामां तमारो आग्रह जाग्रत थये बते बिजवाला वैर्यमणिने विषे दोरानी पेठे शत्रुना गुणो तमारा राज्यने विषे प्रवेष करशे. माटे हे विवेकी महाराजा! मृत्यु पामवानो तमारो वृथा आग्रह त्यजी द्यो; कारण अग्मिने विष पतंगीया बली मरे बे; परंतु सुजट पुरुषो बली मरता नथी.”
श्रावां सामंतादि सर्व लोकनां युक्तिवालां वचननो पण अनादर करीने शंखराजा मृत्यु पामवा निमित्ते वनमां नासी गयो. त्यां पण समयना जाण