Shilopadesh Mala

SR No.: 023404
Original Sutra Author: N/A
Author: Harishankar Kalidas Shastri
Publisher: Jain Vidyashala
Publication Year: 1900
Total Pages: 456
Language: Sanskrit, Gujarati
Classification: Book_Gujarati & Book_Devnagari
File Size: 15 MB

Page 307

कलावतीनी कथा.
शएए बंधु उपरना स्नेहने लीधे दासी पासे ते बाजु पोताने हाथे बंधाव्या श्रने बाजुश्री सुशोजित एवा पोताना हाथने जोश्ने हर्ष पामती ती सखीउनी साथे हास्यथी वातो करवा लागी. था वखते शंखराजा अं. तःपुरमां श्रावतो हतो, ते रस्तामां दूरथी कलावतीना हास्य वचन सांजली “श्रा शुं बोले ?” एवा विचारथी ते सांजलवामाटे गोखमां उनो रह्यो. कलावती पण हाथने विषे बांधेला बाजु सखीउने वारंवार देखाडती बती हर्षथी कड़वा लागी के, “हे सखी ! जेणे मने श्रा अद्भूत बाजु मोकल्यां ने ते दीर्घ आयुष्यवालानो म्हारे विषे घणो प्रेम बे. तेणे श्राजे घणे दिवसे मोकलेली वस्तु मने मली बे; परंतु ते पोते ज्यारे मने प्रत्यद मलशे त्यारे म्हारो जन्म सफल थशे." सखीए कडं. “ हे महादेवि ! जेवो चंजनो स्नेह पोयणी उपर होय जे तेवोज विश्वने वखाणवा योग्य एवाते पुरुषनो स्नेह त्हारा उपर .” था प्रमाणे कलावतीनां श्रने सखीउनां वचन सांजली क्रोधथी व्याप्त थएलो शंखराजा विचार करवा लाग्यो के, “निश्चय कलावती देवी बीजा कोश पुरुषने विषे शासक्त थयेली जणाय . फक्त चणोठीनी पेठे उपरथी रक्त ( राती) एवी था चपल इंडियोवाली स्त्री ने धिक्कार डे के, जे स्त्री वांदरानी पेठे कामना जाड्यपणाथी चपल एवा पुरुषनो आश्रय करे बे. वांदराना पुंछडानी पेठे फक्त देदने विषे शासक्त एवी था महाकुःख थापनारी स्त्रीने त्याग करूं.” या प्रमाणे विचार करी शंखराजा त्यांथी पाडो वव्यो. श्रा वखते कलावतीने त्यजी देवानो अवसर जाणीने जाणे ते जोवाने असमर्थ होय नहिं शुं ? एम राजाना विवेकनी साथे सूर्य अस्त थयो भने राजाना दूराशयनी पेठे चारे तरफ अं. धकार वृद्धि पाम्यु. पनी राजाए बे चांडालणीउने बोलावीने कां के, "वनमां त्यजी दीधेली देवी कलावतीना बाजुसहित बन्ने हाथ कापीने अहिं मारी पासे लाववा. एमां तमारे कांश पण विचार करवो नहीं." पली राजाए नाम अने परिणामथी निर्दय एवा शय्यापालकने थाझा करी के, “ को न देखे तेवी रीते श्रा राणीने वनमां लश् जश् त्यजी दे." पड़ी शय्यापालक वेगथी राणीने रथमां बेसारी वनमां लश् गयो. त्यां ते शोक करतो तो राणीनी सन्मुख उनो रहि गद्गद् वाणीथी