________________
୬୯g
शीलोपदेशमाला.
करनार गुरु, ३ जीवदया तत्वाने ४ इंडियनो निग्रह ए सत्व जाणवुं.” पी मनोरथ पूर्ण थवाने लीधे अत्यंत हर्षवंत यएली कलावतीए शंखराजाना कंठने विषे वरमाला रोपण करी.
पी महापराक्रमवंत ने क्रोधयुक्त थला राजार्ज कलावतीना शीलप्रजावधी ते वखते शंखराजानो पराजव करी शक्या नहीं. पढी सारा मुहूर्तने विषे ते वरवदुनो कुलगोरे हस्तमेलाप कराव्यो. ते वखते विजयसेन राजाए शंख राजाने दस्ति, अश्व, वस्त्र, आभूषण विगेरेथी संतोष पमाड्यो. पठी शंख राजाए कलावतीने साथे लइ पोताना नगर तरफ प्रयाण करूं. जेनी श्रांखोमांची श्रांसु वदेतां इतां एवो विजयसेन राजा केटलेक दूर सूधी वलावा जइ अने पुत्रीने शिखामण द पावल्यो. विजयसेन राजानी श्राज्ञा पालवामां तत्पर एवो दत्तशेव पण कलावतीने प्रसन्न राखवामाटे शंखराजानी साथे गयो मार्गमां एक रथ उपर बेसीने जता एवा ते स्त्री पुरुषना दिवस, रात्री, पक्ष छाने मास एक पनी पेठे चाल्या गया. ऐरावत हाथी उपर बेठेला इंड ने इंद्राणीनी पेठे महासमृद्धिथी हाथी उपर बेठेला ते स्त्री पुरुषे पोताना शंखपुरमा प्रवेश कस्यो. त्यां तेणे कलावतीनी साथे राज्यसुख जोगवतां लीलामात्रमां बहुकाल निवृत्त कस्यो.
एक दिवस शय्यामां सूतेली कलावतीए स्वप्नामां अमृतनो घडो दो. पढी तुरत जागी उठेली तेणे ते वात पोताना पतिने कही एटले हर्षथी रोमांचित थयेला शंख राजाए तेने कयुं के, " हे जड़े ! तने राज्यरूप हस्तिने स्तंजनी पेठे श्राधाररूप पुत्र थशे. " पढी बीप जेम मोति धारण करे तेम गर्नने धारण करती एवी राणीए आठ मासने विश दिवस काढ्या. पठी " स्त्री प्रथम प्रसूति पिताने घेर करे बे. एवो लोक व्यवहार होवाथी विजयसेन राजाए कलावतीने तेडवामाटे माणसो मोकल्या. ते वखते ते माणसोनी साथे जयसेन कुमारे पोतानी व्हेनने माटे जाणे मूर्तिवंत स्नेहज होयनहिं ? एवा बे बाजु मोकयां. माणसोए शंखपुरमां श्रावीने प्रथमयी जाणीता एवा दत्तशेठने ते बाजुर्ड श्राप्यां. ते पण ते बाजु ने समाचार कलावतीने श्राप्या. क लावतीए पण ते माणसोने सत्कार करीने रजा थापी पढी कलावतीए
"
""