________________
दवदंतीनी कथा.
२७
एक दिवस यशोज सूरी विहार करता करता ते पर्वत उपर गया. त्यां निर्मल बुद्धिवालो कूबरनो पुत्र सिंहकेशरी रहेतो हतो. तेथे सूरीने पूठी पोतानी पांच घडी आयुष्य जाणीने तेमनी पासे दीक्षा लीधी एटले तरतज तेने केवलज्ञान उत्पन्न थयुं सर्वे देवतार्ज तेनो केवल महोत्सव करवावा लाग्या; तेमने जोश्ने दवदंतीए पण पांचसे साधु
सार्थपति सहित त्यां जइ केवलीनी देशना सांजली. केवलीए सापति ने तापसोने कां के, “ या वैदर्जी महासती, सत्यवाणी वाली, धर्मनी जाण ने अरिहंत प्रजुनी जक्त बे. " पछी ते केवल ज्ञानि मुनि सर्व कर्म दय थवाथी मोक्षपद पाम्या.
हवे दवदंती ए पोतानो पूर्वजव यशोभद्रसूरीने पूढयो एटले तेम कधुं. " हे जड़े ! नलराजा पूर्व जवने विषे मम्मण नामे राजा हतो अतुं तेनी वीरमति नामे वहाली स्त्री हती. एक वखते तमे बन्ने जा क्यांश जता हता एवामां एक मुनि सामा मल्या; तेथी तमे अपशुकन थया मानीने क्रोधथी तेमने बार घडी रोकी राख्या पढी क्षणमात्रमां क्रोधने शमावी तमे बन्ने जणाए मुनिने खमाव्या. एज कारणथी तमने या बारवर्षनो वियोग थयो छे." आवां मुनिनां वचन सांजलीने दवदंती पाठी पोताने स्थानके यावी. या प्रकारे पर्वतनी गुफामां रहेती, जिनेश्वरनुं पूजन करती ने प्रजावना करती एवी तेणे त्यांज सात वर्ष पूर्ण करुया.
कोइ वखते कोइ पुरुषे गुफाना बारणा वागल श्रावीने दवदंती ने कयुं के, " हे वैदर्जि ! में व्हारा पति नलराजाने श्रहिं पासेना वनमां chal बे; तेथी हुं तने कड़ेवा माटे श्राव्यो बुं. हवे हुं जाउं तुं; कारण के, म्हारो सार्थवाह जतो रहे बे. " पुरुषनां श्रावां वचन सांजली दवदंती नलनी शोध करवाने वाली अने ते महा अरण्यमां नूली पडी. एवामां तेणे एक म्होटी राक्षसी दीठी, पण तेने तो महासतीए पोताना शीलवतना प्रजावधी राक्षसनी पेठे दणवारमां स्तंजीत करी दीधी. वली तृषातुर थली ते दवदंतीए पृथ्वी उपर हाथ पछाडी जलप्रवाहवाली नदी प्रगट करीने तेमां पोते न्हाइने निर्मल पाणी पीधुं श्रावा शील प्रजाववाली ते महासती ने कोई एक दिवसे ते वनमां धनदेव नामनो सार्थवाद मख्यो; तेनी साथे ते अचलपुर नगर प्रत्ये गाने त्यां जाणे