________________
शीलोपदेशमाला. मृत्यु पाम्यो, त्यारे गांगेये चित्रवीर्यने गादीए बेसास्यो. ते चित्रवीर्य पण पोतानी अंबिका अंबालिका, अने अंबा नामनी त्रण स्त्री साथे संसारसंबंधी जोग नोगवतो अने प्रजानुं पालन करतो पुत्र विनाज दयरोगथी मृत्यु पाम्यो.
हवे गांगेये विचार कस्यो के, “म्हारे म्हारा नाना वंशनी वृद्धि करवी जोश्ए, परंतु हुं तो ब्रह्मचारी बुं तेथी म्हारे तो शास्त्रमा कह्याप्रमाणे पृथ्वी विगेरे त्रण स्त्री जे. तेथी ते स्त्री कांश कामनी नथी; माटे पाराशर ऋषिना पुत्र (वैपायन ) जे एक मासना उपवासरूप तप करीने पारणाने दिवसे सूकी शेवाल अने खाखरानां सूकां पांदडांगें नक्षण करीने पली बीजा महिनाना उपवासरूप महा तप करे , ते छैपायन ऋषि पासे म्हारा नाश चित्रवीर्यनी स्त्रीने मोकबुं.” एवो विचार करी चित्रवीर्यनी स्त्री अंबिकाने बोलावीने कडं के, “तुं वस्त्ररहित थश्ने पाराशर रुषिना पुत्र द्वैपायन, जे यमुना नदीने कांठे तप करे , त्यां तेमनी पासे जा.” एटले अंबिकाए विचार कस्यो के, “ ए तो म्हारो जेठ थाय, तो वस्त्ररहित थर म्हाराथी तेमनी पासे केम जवाय ? " एवो विचार करी ते वस्त्ररहित करेला पोताना देदने सूखड श्रने केसर विगेरे चोपडी द्वैपायन ऋषि पासे गश्. द्वैपायन पण तेना उपर मोहित थर श्रादर करीने बोल्यो के, “ हारे पुत्र थशे, पण ते कोढि थशे.”
बीजे दिवसे गांगेये अंबालिकाने मोकली. ते पण लाजथी पोतानी श्रांखे पाटो बांधीने गश्. तेथी तेने पण द्वैपायने कह्यु के, “ त्हारे पुत्र थशे, पण ते बांधलो थशे." वली त्रीजे दिवसे गांगेये अंबाने मोकली पण तेणे तो लाजथी न जतां पोतानी दासीने मोकली. त्यारे द्वैपायने कडं के, “ एने दासीपुत्र थशे." पड़ी ते त्रणे जणीउँने अनुक्रमे १ पांडु, २ धृतराष्ट्र श्रने ३ विपुर एवा त्रण पुत्रो थया. जुर्ड के, ते वैपायन ऋषि महा उग्रतपने करनारा हता, तो पण ते स्त्रीना संगथी पोतानुं शीलवत चूक्या. माटे विषय मदा पुर्जय . कडं बे के-कानीनस्य मुनेः स्वबांधववधूवैधव्यविध्वंसिनो, नप्तारः किल तेपि गोलकसुताः कुंमाः स्वयं पांमवाः॥