________________
दवदंतीनी कथा.
२६७
राजानी पाल जीमक राजा पण जेम सूर्यनी पाठल मंगल जाय तेम वलावा माटे चाल्यो. केटले दूर गयापढी " हे सुते ! पति दुःखी होय तोपण तेनेज अनुसरनारी थाजे. " एवी पुत्रीने शिखामण पी जी - मक राजा पोते पाठो पोताना देशप्रत्ये श्राव्यो. सती दवदंती पण पितानी शिखामणने माथे चडावी नलना रथ उपर बेठी. नवोढानी स्फुरणायमान कुटीने जोई आश्चर्य पामेलो नल मोहथी सारथीपासे रथने
वला मार्गने विषे चलाववा लाग्यो पढी धूर्तने प्रिय एवा नल राजाए मार्ग विषे प्रसिद्ध एवा वृक्षादिकना प्रश्न करीने मुग्धा एवी दवदंतीनी लाने शिथिल करवा मांडी. दवदंतीने विषे रागवान् थएला नलने जाण। तेनी स्पर्धाथी सूर्य पण पोतानी अनुरागवाली संध्याने या लिंगन करवा लाग्यो. धूर्त सखीरूप संध्याए दवदंतीनी लगाने उठी करी, जेथे नल राजानुं मुखरूप कमल श्राश्वर्यकारी रीते प्रकाश पाम्युं. ते वखते निषेध राजानो पुत्र प्रगट थपला यौवनवाली दवदंतीने वास्यायने कड़ेली युक्तिवडे वैशाख मास जेम द्वाखने रमाडे तेम रमाडवा लाग्यो.
""
पढी रात्री चालता ने अंधकारने सीधे पडता एवा सैन्यने जोई सुतेली प्रीयाने नलराजाए कयुं. “दे देवी! सूईश नहीं, जाग. वली दे प्रिये ! अंधकारनो नाश करवामाटे ! त्हारा तिलकने प्रगट कर. प्राणनाथनां यावां वचन सांजली जीमक सुताए पोताना कपालना के - शने उंचा करी तिलकने प्रगट क. सूर्यनासरखा तिलकना प्रकाशे करीने ते स्त्रीपुरुषे पोतानी नजीकमां कायोत्सर्ग करीने उजा रहेला एक मुनिने दीठा. पी वनना ऊरता मदवाला हाथीना घसाराना सुगंधथी जमता एवा जमरा जेमने उपद्रव करता हता एवा ते मुनिने पिता विगेरे सर्व मनुष्योसहित नल राजाए वंदना करी. मुनिए कायोत्सर्ग पारी धर्मलाज पीने देशना दीधी.
पढी नल राजाए हाथ जोडी मुनिने दवदंतीना तिलकना प्रकाशनुं कारण पू. मुनिए उत्तर श्राप्यो के, “हे राजन् ! या दवदंतीए पूर्व जवने विषे चोवीश तीर्थकरोने उद्देशीने तप करयुं छे. वली तेथे ते तपना उद्यापन विषे रत्ना तिलको प्यां बे. एज कारणयी तेना कपालनेविषे सूर्यना ककडा सरखो महा तेजवंत तिलक शोजे बे. अनुक्रमे श्र