________________
२५४
शीलोपदेशमाला.
देतात! स्त्रीने विषे या वात संजवती नयी. ते कृत्य कोई दुष्ट माणसनुं बे, माटे तमे क्रोध न पामो " राजाए फरीथी कयुं. " अरे मूढ ! जो तने विश्वास न यावतो होय तो त्यां जश्ने ए रादणीनं मोढुं जो. "
66
राजानी यज्ञाथी निस्तेज बनी गयेला राजकुमारे ग्लानी पामेला मुखवाली प्रिया पासे जश्ने मधुरवाणीथी कयुं. " हे प्रिये ! व्हारा पूना कर्मनो उदय थयो . हवे हुं शुं करूं ? कोइ योगिनीए राजानी थागल " तुं राक्षसी ढुं.” एम कह्युं बे. वली राजाए पण तने रुधिरथी खरडाएला मुखवाली दीठी बे; जेथी हवे हुं नयी जाणतो के कर्मना श्राधिनपणाथी शुं थशे ? ” पछी क्रोधवंत थएला राजाए ऋषिदत्ताने केश पकडी घर बहार काढी छाने वध करनाराउने सोंपीने कथं के, दुष्ट राक्षसीने नगरमा फेरवीने स्मशानमां लइ जइ मारी नांखो. राजानी यावी श्राज्ञा सांजली महाडुःखथी व्याप्त थपला कुमारे गले फांसो खावा मांड्यो . तेने राजाए घणी मूरकेली थी समजावीने बोमाव्यो.
" श्र
""
पढी वध करनारा रुषिदत्ताने काने सुपडां बांध्यां; चोटलो कापी नाखी मस्तक उपर बीलीनां फल बांध्यां; कंठे लींबमानां पांन ने ठीकरानी माला पहेरावी; मोढे मश लगामी सघलुं शरीर गेरुथी चितयुं. बेट गधेडा उपर बेसारी वाजते गाजते सघला नगरमां फेरवी. ते जोइ नगरना लोको हाहाकार करवा लाग्या वध करनारा ते महासती ने स्मशानमां लइ गया. त्यां एक निर्दय माणस पोताना क्रूर देवनुं स्मरण करी जेटलामां ते रूषिदत्ता उपर खड्गनो घा करवा जाय बे तेटलामां जय त्रास पामेली ते महासती मूर्छा श्राववाने लीधे पृथ्वी उपर पडी
एटले ते हिंसक पुरुषो खगनो घा कस्या विनाज तेने मृत्यु पामेली मानीने तत्काल नगरतरफ चाया गया.
हवे थोमी वारे शीतल पवनथी सचेत थएली ते महासती कृषिदत्ताए वी ने जोयुं तो ते स्थान मनुष्यो विनानुं शून्य दीतुं एटले जय पामती एव ते महासती पडबंदार्थी श्राकाशने पूरी देता एवा म्होटा सादथी रुदन करवा लागी ने विलाप करती करती कदेवा लागी के, " हे तात ! जो ते वखते दुर्बुद्धिवाली एवी में तमने त्यजी दीधा न होत तो