________________
२७
शीलोपदेशमाला. म्होटा म्होटा शषि पण शीलथी नष्ट थएला बे, ते उपर द्वैपायन शषिनी श्रने विश्वामित्र ऋषिनी कथा.
आ जरतदेत्रने विषे हस्तिनापुर नगरमां पांडवोनो पूर्वज शांतनुनामे राजा राज्य करतो हतो. प्रजानुं पुत्रनी पेठे पालन करतो एवो ते मृगया रमवामां घणी प्रीतिवालो होवाथी एक दिवसे तेणे मृगया रमतां रमतां एक हरिण, जोडं दी. राजाए पोतानो घोडो ते हरिणनी पाउल दोडाव्यो, तेथी ते हरिण अने हरिणी बन्ने कोश् म्होटा वनमां नासी गयां अने राजा पण तेनी पाउल गयो. त्यां तेणे महावनमां एक म्होटो सात मालनो महेल दीगे. पड़ी घोडाने नीचे राखी पोते जेवो सातमा माल उपर चडे बे, तेवामां राजाए एक महारूपवंती कन्या हाथमां पाणीथी जरेलो कलश लश्ने पोतानी सामे श्रावती दीनी. कन्याए श्रासन थापी राजाने घणो विनय करी पाणी पाश्ने संतोष पमाड्यो. त्यारे राजाए पूज्युं के, “हे सुजगे! तुं कोण जे ? कोनी पुत्री डे अने श्रा स्थानके केम रहे बे.” कन्याए उत्तर थाप्यो के, “हे राजन् ! हुं जन्हु नामना विद्याधरनी दीकरी बुं. म्हारूं नाम गंगा . एक वखते म्हारा पिताए पोताने त्यां श्रावेला जोशीने पूज्युं के, “श्रा पुत्रीनो वर कोण थशे?" त्यारे ते जोशीए कह्यु के, “श्रा तमारी पुत्री गंगाने “वनमां" वरनी प्राप्ति थशे.” जोशीनां एवां वचन सांजली म्हारा पिताए श्रावनमा सात मालनो महेल चणावी मने अहिं मूकी ने, अने जोशीए कहेलां वचनो श्राज तमारा मेलापथी सफल थयां .” ___ कन्यानां श्रावां अमृतसरखां वचनो सांजली शांतनु राजा तेने त्यांज गांधर्व विवाहथी परणी म्होटी स्वारीश्री पोताना नगरमां लाव्यो. पड़ी शब्दादिक पांच प्रकारनां विषयसुख जोगवतां ते गंगाने एक पुत्र थयो. तेनुं गांगेय एवं नाम पाड्यु. शुक्लपक्षनी बीजना चंडमानी पेठे ते गांगेय वृद्धि पामवा लाग्यो भने महोतेर कलानो अभ्यास करी पोताना मामानी पासे धनुर्विद्या शीखवा लाग्यो. _हवे हस्तिनापुर नगरनीपासे यमुना नदीने कांठे एक पारासर नामनो कृषि तप करतो हतो. त्यां मंगंधा नामनी एक घणा स्वरूपवाली १ आ मछगंधानां ( मवगंधा, सत्यवती अने योजनगंधा ए ) त्रण नाम हतां.