________________
रतिसुंदरीनी कथा.
२४५ पथी शुष्क थएला एवाय पण देहने विषे श्रा त्हारा बन्ने नेत्र जीर्णपात्रमा रहेला रत्ननी पेठे त्रण जगत्मा श्रमूख्यपणुं पाम्यां .” राजानां आवां वचन सांजली शील रक्षाने अर्थे बीजा को उपायने न जाणती एवी ते महासतीए पोतानां बन्ने नेत्रोने खेंची काढीने तत्काल राजीने अर्पण कस्यां. ते जोश्ने चमत्कार पामेला अने मूका गयुं ने रागरूप सर्पनुं फेर जेने एवा तथा वृद्धि पाम्यो संवेग जेने एवा ते राजाए संत्रमयी तेने कह्यु के, " अरे ! कृशोदरी ! तें था दारुण कर्म केम कमु ? अने म्हारा महा पुःखना कारणरूप केम थ?” रतिसुंदरीए कडं. “ हे देव ! रोगी माणसने तिक्ष्ण औषधनी पेठे था म्हारुं कृत्य आपणा बन्नेना सुखनुं कारण जाणो. !"
पली रतिसुंदरीए देशनावडे करीने धर्मने विषे स्थिर करेला अने वैराग्य पामेला ते राजाए तेनी क्षमा मागी. पनी शीलव्रतना प्रजावधी शासनदेवीए ते रतिसुंदरीनां नेत्र फरीथी मनोहर कस्यां. पड़ी महेंजसिंदे पोताना प्रधाननी साथे रतिसुंदरीने नंदनपुरने विषे मोकलावी श्रने चंजराजाने कहाव्यु के, “ रतिसुंदरी म्हारी बहेन .” चंपराजाए वखाणेली रतिसुंदरी पण पोताना निर्मल शीलने पालीने अनुक्रमे मोक्ष सुख पामशे.
॥ इति रतिसुंदरीनी कथा समाप्ता ॥ हवे पतिए त्याग करेली महासतीउँना शीलनुं माहात्म्य कहे .
ऋषिदत्ता वदंती कमला च कलावती विमलशीला रिसिंदत्ता दवदंती, कमला ये कलावई विमलसीला
नामग्रहणजलेनापि कलिमलप्रक्षालनं कुरुत नामॅग्गहणजलेणवि, कलिमलपखालणं कुणद ॥ ५५॥
शब्दार्थ- ( विमलसीला के० ) निर्मल ने शीलवत जेनुं एवी (रिसिदत्ता के ) शषिदत्ता ( दवदंती के०) दवदंती (कमला के) कमला ( य के) अने ( कलावई के०) कलावती, ए सर्वे जयवंती वत्तॊ. हे जव्यजीवो ! ते सर्व शीलवत धारण करनारी महासतीउँना (नामग्गहणजलेणवि के०) माम ग्रहणरूप जसे करीने पण (कलि
