________________
नर्मदासुंदरीनी कथा. २३५ श्राप्यो के " अरे! हुँ जी, त्यांसुधीमां म्हारा शीलवतरूप माणिक्यने ग्रहण करवा कोण समर्थ ?” वेश्याए कह्यु, पृथ्वीने विषे श्रमारो जन्म सफल बे, कारण अमे अहिं रह्या बता रहित जोगने जोगवीए बीए. नर्मदासुंदरीए कडं, “ त्हारा विना बीजु कोण श्रा प्रकारना सुखे करीने पोताना आत्माने कल्याणथी नष्ट करे ? जे बालक ( मूर्ख ) होय तेज मणि थापीने चणाने खरीद करे ." आवां नर्मदासुंदरीनां वचन सांजलीने अत्यंत क्रोध पामेली हरिणीए पोतानुं शहित कार्य करवाने अर्थे जड ( लोढुं ) जेम चिंतामणि रत्नने मारे तेम तेने मारी एटले नर्मदासुंदरीए पंच नवकार- स्मरण कयुं, के जेना प्रजावधी हरिणी गणिका अकस्मात् मृत्यु पामी.
हवे वेश्याना मरण पडी तेना स्थानने अंगीकार करवा माटे राजाए प्रधाननी साथे नर्मदासुंदरीने कराव्यु एटले प्रजुपणाने विषे पोतानी श्वाथी नाशी जवाना उपायनो विचार करीने ते नर्मदासुंदरीए हरि जेम पोतानुं स्त्रीपणुं माने तेम राजाना हुकमने मान्य कस्यो.
पली प्रधानना मुखथी नर्मदासुंदरीना सौंदर्यादि गुणोने सांजली उत्सुकवंत थएला राजाए तेने बोलाववा माटे पालखी मोकली. महासमृद्धिवाला राजाना सेवको नर्मदासुंदरीने पालखीमां बेसारी श्रने मस्तक उपर बत्र धारण करी जेटलामां राजानी पासे लइ जायडे तेटलामां "शीलरदाने श्रर्थे गाड थर्बु ए ऊषधरुप बे." एम विचार करीने तेणे नगरनी म्होटी पथ्थरनी बांधेली खालमां पडतुं मूक्युं. पली "श्रा मलियागर चंदननो लेप करुंडे." एम कहेती एवी ते महासती जाणे लो. हनु कवच धारण करती होय नहिं शुं ? एम पोताना सर्व अंगने विषे कादवनो लेप करवा लागी अने सर्व लोकोना समद पोतानां वस्त्रोने पांदडांनी पेठे फाडवा लागी. वली ते महासती मंत्रवादीनी पेठे शीलव्रत रूप जीवितने नाश करनारा राजपुरुष रुप सोने त्रास पमाडवा माटे तेऊना सामे धूल उराडवा लागी अने व्यंतरोथी पण न निवारण थश् शके एवी जयंकर श्राकृतिने धारण करी पोताना शौर्यने लीधे श्रपूर्व एवं नृत्य करवा लागी. था वात राजाए सांजलीने पोताना मांत्रिको मोकल्या. तेउने पण महासती नर्मदासुंदरीए कुतराउने पथ्थरा