________________
२३४
शीलोपदेशमाला.
ते स्त्री व्हारी श्राज्ञा प्रमाणे चालनारी थाय तो तुं पोताना घरविषे कपवेल उगी बे एम जाए जे.
""
पढी कपट बुद्धिवाली हरिणीए वातो करता करता वीरदासना हाथी गलीमांथी तेना नामवाली मुद्रिका (वींटी ) तेने रोकवा माटे ललीधी. पढी तेथे ए मुद्रिका दासीने श्रापी ने कांइ कानमां कयुं. पी दासीए वीरदासना पमावमां जर त्यां बेठेली नर्मदासुंदरी ने कयुं. " हे शोजने ! वीरदास शेठ श्रमारा घरने विषे बेठेला बे ने तमने बोलावे . तेमणे एंधाने माटे या मुद्रिका यापी बे, माटे ऊट त्यां चालो. ?" वीरदासना नामवाली मुडिका जोइने कपटनी जाण एवी नर्मदासुंदरी वेश्याना घरप्रत्ये श्रावी. त्यां दासीए तेने बीजा बारणामांथी प्रवेश करावी तरतज जयरामां उतारी दीधी.
कृतार्थ मानती एवी ते वेश्याए वीरदासने तेनी मुद्रिका पाठी पी एटले अखंडित व्रत्तवालो ते पोताना पावप्रत्ये श्रव्यो. त्यां तेणे नर्मदासुंदरीने न देखवाथी सेवकोने पूब्युं के, “ नर्मदासुंदरी क्यां गइ बे. ? " तेज॑ए उत्तर आप्यो के, “ श्रमे जाणता नथी. " पढी विरदासे घणा उपायो करीने शोधवा मांडी पण जडी नहिं कथं वे के धूतारा माणसोए करेला गुप्त कार्यनो पार कयो पुरुष पामी शके ? अर्थात् कोइ पामी शकतो नथी. पी वीरदास विचार करवा लाग्यो के, " जेणे कपटथी सती स्त्रीनं हरण कर बे. ते हुं श्रहिं रहिश, त्यांसुधी तेने केम प्रगट करशे ? " एम धारीने ते वीरदास ते देशना वासणो विगेरे अनेक वस्तुउथी वहाण जरी, राजानी आज्ञा लइ नृगुकछ (नरूच) देशप्रत्ये श्राव्यो. त्यां तेणे उपायने जाणनारा ने उपासक एवा जिनदास नामना पोताना मित्रने सर्व वात कही तेने तुरत म्लेछ देशप्रत्ये मोकल्यो; तेथी जिनदास नर्मदासुंदरीने अर्थे केटलीक सामग्री लइ ते देशप्रत्ये गयो.
दवे वीरदासपोताना देश तरफ गया पढ़ी धनने अर्थे हणायला मनवाली हरिणी वेश्याए नर्मदासुंदरीने कयुं." हे जड़े ! तुं वेश्याएं अंगी - कार करीने पोतानो जन्म सफल कर ने इंद्रने उर्वशीनी पेठे राजाने मानित था. " गणिकानां यावां वचनरूप अग्निश्री जाणे बलती होय नहिं शुं ? एम पोताना दाथने धूणावती एवी नर्मदासुंदरीए उत्तर