________________
नर्मदासुंदरीनी कथा. त्यां ते महासतीना पगलाने अनुसारे पर्वतनी गुफाना पासेना नागमां श्रावी पहोच्यो एटले तेणे जिनेश्वर प्रजुनी स्तुति करती एवी नर्मदासुंदरीनी वाणी सांजली. पड़ी केवल शब्दना अनुमानथी “ था नर्मदासुंदरी .” एम निश्चय करीने गुफामां पेठेला ते वीरदास पित्राइए पो. तानी दृष्टिना उत्सवरूप नर्मदासुंदरीने दीठी. महासती पण पोताना पित्राश्ने उलखीने तेना कंठे वलगी रोवा लागी. वीरदास पण स्नेहने लीधे हर्ष श्रने शोकथी व्याप्त थ गयो. ___ पड़ी " हे वत्से ! तुं श्रहिं क्याथी श्रावी हुँ ? अने एकली केम रहे
?” एम वीरदासे पूब्युं एटले नर्मदासुंदरीए पोतानी सर्व वात निवेदन करी. पनी लाग्यनी निंदा करतो एवो ते पित्राश् वीरदास महासतीने साथे लश् म्लेचकुलप्रत्ये गयो. त्यां गामनी बहार पोताना सार्थवाहने पडाव करावी अने एक उत्तम तंबुमां नर्मदासुंदरीने राखी पोते केटलीक नेटो लश् राजसनामा गयो. त्यां राजाए अर्धं दाण माफ करी सत्कार करेला वीरदासे नगरने विषे सेवा देवारूप वहेपार कस्यो.
हवे ते नगरमा राजानी मानिती अने रूप सौलाग्यनी संपत्तिवाली हरिणी नामनी एक वेश्या रदेती हती. राजाए तेनी एवी व्यवस्था करी हती के, जे माणस नगरमां वहेपार करवा श्रावे तेनी पासेथी ते वेश्या एक हजारने श्राव सोना म्होर लहे. तेथी ए वेश्याए वीरदासने बोलाववा माटे एक दासीने मोकली. पण वीरदासे तो "अमे खदाराथी संतोष पामेला बीए.” एम कहीने तेने काढी मूकी. पनी राजाए हरिणीनी करी श्रापेली व्यवस्था दासीए वीरदासने कही. ते उपरथी तेणे दासीने एक हजार श्रने पाठ सोना म्होरो गणी आपी. पठी दासीए हर्ष पामतां ते लश्ने हरिणीने श्रापी एटले ते वेश्याए कमु. “ म्हारे अव्यनो शो खप ले ? हुँ तो गणिका बुं; माटे तुं वीरदासने अहिं तेडी लाव्य." हरिणीनां श्रावां वचन सांजली दासी वीरदासने तेना घर प्रत्ये तेडी लावी अने पढ़ी ते दासी एकांत प्रदेशमां हरिणीने कहेवा लागी के, " था शेठना घरने विष रूपे करीने देवांगनाउनो पण तिरस्कार करनारी तेनी बहेन, खी, के पुत्री के मारे जो हरिणीना सरखा नेत्रवाली