________________
२३
शीलोपदेशमाला.
हावनमां एवं कोइ वृक्ष, लता के गुफा न दती के जेमां ते नर्मदा सुंदरीए पोताना पतिने न खोल्यो होय.
एवामां जाणे तेना शोकथीज होय नहिं शुं ? एम सूर्य अस्त पाम्यो. एटले ब्रह्माए तेने सुख उपजाववा माटे चंद्रने मोकल्यो. अर्थात् ते वखते सूर्यनोस्त ने चंद्रनो उदय थयो. पतिना वियोगना दुःखे करीने चंद्ररूप अग्निना कुंरुथी अत्यंत तप्त थएली ते महासती जयंकर पशुनी बीकथी एक लतागृहमां पेसी गइ. त्यां सेंकडो वर्षनां सरखी ते रात्रीने निर्गमन करीने पतिना गुणोनुं स्मरण करती एवी ते नर्मदासुंदरी रोवा लागी छाने वली कड़ेवा लागी के, " हे नाथ ! जेम कुमुदिनीने मूकीने चंद्र नाशी जाय तेम दीन ने प्रेमरूप अमृतमय एवी मने या एकांत प्रदेशमां सूती मूकीने क्यां नासी गया हो ? श्रावी रीते पोते रोती ने बीजा प्राणीउने रोवरावती वली पतिनी वार्तानो शोध करती ते महासती नर्मदासुंदरीए पांच दिवस निर्गमन करुया.
"
पीठे दिवसे पतिने खोलती एवी ते समुद्रना कांठाने विषे ज्यां पोतानुं वहाण उनुं रचुं हतुं त्यां श्रावीने जोयुं तो वहा विनानुं ते स्थान शून्य दीतुं, एटले वधारे निराश थने ते महासती मुनिना सत्य वचनने संजारती ती पोताना आत्माने बोध करवा लागी के, " हे श्रात्मन् ! पूर्वे करेला कर्मने जागव्य; परंतु खेद न पाम्य. ” एम कहीने ते महासतीए सरोवरमां स्नान करी, देवने वांदी ने फल विगेरेनो या हार करीने तापसीपणुं धारण क. पठी तेणे कोई एक गुफामां निवास करी, त्यां माटीनी अरिहंत प्रजुनी मूर्ति बनावीने पोतानी सन्मुख निश्चलपणाने माटे स्थापी तेनुं फल, फुल निवार ( वनना धान्य) विगेरेथी पूजन कर इंगुदीना तेलथी दीवा कश्या. या प्रकारे ते महासती हमेशां सवारे उठीने एकाग्र चित्तथी प्रजुनु पूजन, स्वाध्याय ने स्तवनादिके करीने कृतार्थ एवा दिवसोने निर्गम करवा लागी.
एक दिवस जेम राजहंसी मानस सरोवर प्रत्ये जवानी इछा करे तेम नर्मदा सुंदरीए सङ्गतिना साधनरूप व्रत ग्रहण करवाने श्रर्थे जरत क्षेत्रप्रत्ये जवानी इछा करी, एवामां तेनो कोइएक विवेकबुद्धिवालो वीरदास नामनो पित्रा बर्बरकुल देशप्रत्ये जतो बतो त्यां श्रावी चड्यो.