________________
१६
शीलोपदेशमाला. स्ति, अश्व, रथ अने पायदलवाली जाननी तैयारी करवा मांडी. मृदंग विगेरे अनेक वाजींत्रोना मंगलिक शब्द थवा लाग्या. ते वखते केटलीक सुवासीनी स्त्री पवनंजय कुमारने मंगल स्नान कराववाने तथा वस्त्राजरण धारण कराववाने त्यां श्रावी. कुमारे वेगयी थावेली ते स्त्रीउने जोश्ने तेउने तथा पोताना मित्रने पोतानो अभिप्राय दर्शाव्यो. “ तमे श्रा शो श्रारंन करो डो? जेम सजन माणस पुष्ट वातनी श्छा करतो नथी तेम हुँ पण श्रावा अयोग्य कर्म करवानी श्छा करतो नथी.” कुमारनां श्रावां वचन सांजली विलक्ष्य बनेली सर्व स्त्रीए ते वात पद्मा वतीने कही एटले ते पद्मावती सर्व स्त्री सहित त्यां श्रावी कुमारने कहेवा लागी. “ हे वत्स ! तें साधारण मनुष्योनी आशा पूर्ण करी , तो पठी प्रत्यारे तुं माताने निराश करवाने योग्य ने खरो ? " विवाहनी सामग्री एकठी करवामां व्याकुल चित्तवाला प्रल्हाद राजाए पण श्रा वात सांजली; तेथी ते पण कुमार पासे श्रावीने कहेवा लाग्यो. "अरे ! नीच माणसोने योग्य अने लजा पमाडनारुं श्रा शुं संजलाय ने ? शुं अमे श्रारंजेवं कार्य क्यारे पण शिथील थाय खरं ? अमे जी. वतां बतां ते कन्याने बीजो कोण परणशे ? जेम शंकरे चंजना ककडाने श्रादरथी धारण कस्यो , तेम कोइ पण श्रादरेला कार्यने बोडी दे खरो ?” श्रा प्रकारे क्रोध सहित अहंकारथी बोलता एवा प्रल्हाद रा. राए पवनंजय कुमारने हाथे पकडी वाहन उपर बेसास्यो. कर्वा डे केकुलवान् माणस लङाथी पण पूज्य पुरुषोनां वचनने मिथ्या करता नथी.
पडी पवनंजय कुमार क्रोधने गुप्त राखी तेउनी साथे चाख्यो. ते वखते सुवासिनी स्त्रीउए उत्तम प्रकारेमंगल करेलो, मुकुट, हार, बाजुबंध वगेरे महामुख्यवालां श्राजुषणोथी सुशोनित थर रहेलो, चंद्रमंडलना सरखा श्वेत उत्रने धारण करतो, गंगानदीना तरंगो सरखा बन्ने बाजुए चंचल एवा चामरोयी सुशोजित थ रहेलो, दानश्री प्रसन्न थएला मागण जनोए उच्चार करेला जय जय शब्दने सांजलतो, दृष्टिथी सर्वनो सत्कार करतो; तांबुलथी सुशोजित मुखवालो अने जानमां सौनी श्रागल चालतो एवो ते कुमार, देवसेनाने विषे कार्तिकस्वामिनी पेठे अत्यंत शोजवा लाग्यो.