________________
२१०
शीलोपदेशमाला.
ह्मीए पण चारित्र लीधुं. कयुं बे के श्रमृतनो कुंम पामीने पठी कयो पुरुष तरश्यो रहे ? अर्थात् कोइ न रहे. दीक्षा धारण करवाने छती एव सुंदरीने बाहुबलीए रजा आपी; परंतु जरतराजाए ना पामवाथी ते प्रजुनी पहेली भावीका थई. वली ते उत्तम रूपवंती ने लावण्यवाली होवाथी जरत राजाए स्त्रीरत्ननी छाथी तेने पोताने घेर राखी. पी जरत राजाए प्रजुनी पासे श्रावक धर्म अंगीकार करीने चक्ररत्ननी पूजा माटे युद्धशालामां प्रवेश कस्यो. त्यां चक्रनी पूजा, प्रदक्षिणा
नमस्कार करी तेमज हा महोत्सव करी बेवढे दिग्विजय करवा निकल्यो. निरंतर शोल हजार यहोथी विंटलाएला तेणे जरतखंडना ब खंगने साध्या एटले चक्ररत्ल, बत्ररत्न, खड्गरत्न ने दंडरल ए चार एकेंद्रिय रत्नो तेनी श्रयुद्धशालामां उत्पन्न थया. ज्ञान, दर्शन अने चारित्र सरखा काकिनीरत्न, चर्मरल अने मणिरत्न ए त्रण रत्नो तेना कोषने विषे उत्पन्न थया वली सेनापतिरत्न, गृहपतिरत्न पुरोहित ने वार्द्धकी रत्न ए चार नररत्नो तेनी विनीता नगरीमां उत्पन्न थया. गजरत्न छाने अश्वरन ए वे वैताढ्य पर्वतना मूलजागमां उत्पन्न थया. बेवट स्त्रीरत्न उत्तर दिशामां विद्याधरोनी श्रेणीने विषे उत्पन्न थयुं. जेम गंगा छाने सिंधु विगेरे महा नदीथी या जंबूद्विप शोने बे तेम ते चौद रत्नोवडे जरत राजा शोजवा लाग्या.
प्रकारे साठ हजार वर्षसुधी दिग्विजय करी सर्व प्रकारना ऐश्वर्ययुक्त जरतराजा पोतानी विनीता नगरी प्रत्ये श्राव्या. पढी बार वर्षपर्यंत चक्रवर्तीनो राज्याजिषेक करावी दर्शनना उत्सुक एवा पोताना वजनने मलवा चाल्या. एवामां तेमणे हिम पडवाथी करमाइ गयेली कमलीनी सरखी, सुकाइ गएली केलना सरखी, दिवसे चंद्रनी कलाना सरखी, ग्लानी पामी गएला रूप श्रने लावण्यवाली ने फक्त हाडकांज बाकी रहेला एवी सुंदरीने दीवी; तेथी ते पोताना अनुचरो प्रत्येकदेवा लाग्या के, "अरे ! शुं म्हारा घरने विषे पूर्वना सरखी धान्यनी संपत्ति नी ? शुं धान्यने उत्पन्न करनारी पृथ्वी निर्बीज थइ गइ बे ? शुं को लोभी माणस पुरुं खावानुं श्रापतो नथी ? शुं रसोइया पोतान क्रिया मूली गया बे ? अरे ! जो तेम थयुं होय तो तेने दूर करो.