________________
सुंदरीनी कथा.
२११.
शुं म्हारा घरने विषे अरिजीना घरनी पेठे खजुर, खारेक, द्राक्ष, नालीपर ने बीज फलादिक वस्तु सुखथी खावाने माटे नथी ? शुं म्हारा उद्याननां वृक्षो वाकीयां ( फलरहित ) यर गयां बे ? अथवा कल्पवृक्षो पण पोतानो धर्म मूली गयां बे ? अरे ! शुं घडाना सरखा औवाली म्हारी गायो नथी कती ? ना ना एम होय नहीं. त्यारे शुं उनालाना जयंकर तापथी पण गंगा ने सिंधु विगेरे महानदी सुकाइ गइ ? जोज्यादि सर्व सामग्री बतां या सुंदरी खाती नथी, तो तेने कोइ रोग उत्पन्न यो बे ? अरे जो तेम होय तो शुं तेवा रोगनो नाश कवामां समर्थ एवा कोइ वैद्यो नथी ? के ते मरुस्थलमां कहेवा मात्र नदीना सरखा बनी गया बे ? वली शुं आपणां घरने विषे दिव्य - षधि नयी मलती ? के हिमाचल पर्वतज औषधि विमानानो वांकीट थ गयो बे ? अहो ! जन्मयीज मांडीने दुःखमां बली रहेलीनी पेठे अथवा एकांतना घरमां पुरी राखेली बकरीनी पेठे श्रा सुंदरी दुर्बल केम देखाय बे ? " सेवकोए जरतराजाने प्रणाम करीने उत्तर श्राप्यो के, " हे महाराज ! कल्पवृक्ष समान अपना घरने विषे कं दुर्व्वन नथी परंतु याप ज्यारथी दिग्विजय करवा निकल्या दता, त्यारथी ते सुंदरी बिलनो तप करे ठे वली दे देव ! चारित्र धारण करवाने इछती एव तेने तमे ना पाडी बे; तेथी तो ते, ते दिवसथी मांडीने जावथी साध्वीनी पेठे रही बे. "
पती जरतराजाए सुंदरीने पूब्धुं. " हे कल्याणि ! तुं पितानी पासे चारित्र लेवानी इछा करे बे ?" सुंदरीए हा कही. ते उपरथी भरतराजाए फरीथी कयुं के, “ अहो ! में मुग्धपणाथी अथवा प्रमादथी श्र महासतीने व्रत लेवामां आटलो काल विघ्न कयुं बतां ते दवणां पोतानां इष्ट कार्यने साधे बे. वली मदीराथी उन्मत्त थयेलानी पेठे विषयमां आसक्त
रहेला धने हिताहितने नहिं जाणनारा एवा श्रमनेज धिक्कार बे के, जे मे राज्यसंपत्तिमां मूर्छा पामी रह्या बीए. उत्तम पुरुषो नाशवंत एवा जे देहवडे मोक्ष साधे वे तेज देहवडे श्रमो अहिं रह्या बता नाश थर गयेली सुगंधीवाला पुष्पथी जोगनी वांछा करनारा पुरुषनी पेठे जोगनी इछा करीए बीए. मनसंबंधी पीडा, देहसंबंधी पीडा, वीष्टा,