________________
२०६
शीलोपदेशमाला " हुँ चोर हूं." स्त्रीए फरीथी पूज्यु. "तुं शुं लेवानी श्छा करे .?" तेणे उत्तर प्राप्यो के, “मणि श्रने रत्न विगेरे.” पठी वंकचूलनुरूप जोश्ने मोद पामेली स्त्रीए कह्यु. “ बीजा चोर तो रत्न विगेरेने चोरी से डे अने तें तो म्हारुं चित्त चोरी ली, जे तेथी तुं खरेखरो चोर बे. तुं म्हारी साथे क्रीडा करे तो हुँ तने अनेक रत्नो श्रापुं.” वंकचूले पूज्युं. "तुं कोण ?” स्त्रीए कह्यु के, “हुँ राजानी पट्टराणी बु. म्हारा सौजाग्यथी राजा गुस्से थयो बे; माटे स्त्रीरूप धनथी रहित एवो तुं मने अंगीकार करीने पोताना श्रात्माने सफल कर." पठी " राज्यस्त्री जोगववा योग्य नथी.” एम पोताना नियमनो विचार करीने वंकचूले तेने कह्यु. “तुं सर्व प्रकारे म्हारी माता समान . स्मार्तो पण कहे जे के
राजपत्नी गुरोःपत्नी, मित्रपत्नी तथैवच ॥
पत्नीमाता स्वमाता, चपंचैता मातरःस्मृताः॥ अर्थ-राजानी स्त्री, गुरुनी स्त्री, मित्रनी स्त्री तेमज पोतानी स्त्रीनी मा अने पोतानी मा ए पांच माताऊं कही .
राजानी स्त्रीए कडं. “ हे मूर्ख ! तुं वृथा उपेदा न कर. हुं त्हारा स्वाधिन थएली बु.” था प्रकारे घणी वार सुधी समजाव्या बता पण ज्यारे वंकचूल जरा पण दोन पाम्यो नहीं त्यारे तो तेणे क्रोध करीने कडं. "जो तुं म्हारी श्छा प्रमाणे नहीं करे तो तने पोताने बाजे यमराज कोप्यो जे एम जाणी तेने उत्तर श्रापवानो विचार कर. " श्रा सघली वात राजा नीचेना माले सूतो सूतो सांजलतो हतो. पनी राणीए नखवडे पोताना शरीरे उफरडा करी सोर करवा मांड्यो के, "श्ररे ! श्रा को पुरात्मा चोर के जार अहिं पेगे .” राणीनां श्रावां वचन सांजली खड्ग धारण करनारा केटलाक रदको श्रावी पहोच्या. "अरे क्या डे! क्यां ! ! जालो! कालो!!” एवा शब्दनो उच्चार करनारा ते सुजटोने राजाए थाज्ञा करी के, "एने मारशो नहीं; परंतु बांधी राखो.” पनी राजाए पण राणीना विचारमांज श्राखी रात्री निर्गमन करी.
सवारे सजामां श्रावीने राजाए चोरने बोलायो एटले सुजटो तेने बंधनमांथी मुक्त करी त्यां लश् गया. पढी राजाए तेने पूज्युं के, " कोश माणसथी न जश् शकाय एवा म्हारा मेहेलमां तुं केम पेगे हतो ?"