________________
वंकचूलनी कथा. वंकचूले उत्तर श्राप्यो के, “इष्टस्थान ग्रहण करीने मरजीप्रमाण रहो, परंतु हे जगवंतो ! तमारे कृपा करीने म्हारं एक वचन अंगीकार कर, थने ते एज के, तमारे क्यारे पण अमने धर्मदेशना देवी नहीं; कारण के तमे हिंसारहित एवा धर्मनी देशना आपो बो अने अमारी हिंसा एज आजीविका .” साधुए ए वात कबुल करी थने तेणे आपेली वसतिमां निवास करी स्वाध्याय विगेरे धर्मकार्य- आचरण करता चार मास निवर्त कस्या. __पड़ी ते साधु राजपुत्रनी श्राझा लइ विहार करवा निकल्या. राजपुत्र पण धर्मदेशना न श्रापवारूप पोतानी आज्ञा पालवाथी प्रसन्न थश्ने सीमाडासुधी तेमनी पाउल गयो. पनी त्यांची पाढा वलता एवा ते राजपुत्रने साधुए मधुर वाणीश्री कयु. “ हे राजपुत्र ! अमे त्हारी सहाय्यथी आ गाममां चार मास सुखे करीने निवृत्त कस्या बे; माटे प्रीतिथी त्हारो उपगार करवाना कारणे तने था लोक अने परलोकमां शुज फल थापनारा नियम आपवानी श्छा करीए बीए." राजपुत्रे कझुं. हे जगवंत ! ते म्हाराथी शी रीते पाली सकाशे ?" मुनिए कडुं. “ शक्तिप्रमाणे ग्रहण करवा. बहु श्राग्रह करवो नही. १ ज्यारे तुं जीवनो वध करवानो उद्यम करे त्यारे सात पगलां पागे हठीने पळी त्हारी मरजीप्रमाणे श्राचर. २ जे फलनुं नाम तुं जाणे नहीं ते लक्षण करीश नहीं. (अजाण्यु फल खाइश नहीं.) ३ राजानी पट्टराणीने माताना सरखी गणवी. ४ को दहाडे कागडानुं मांस खावू नहीं. हे राजपुत्र ! था नियमो घणा पालवा योग्य ; माटे त्हारे प्रयत्नथी पालवा.” पड़ी राजपुत्रे (श्रा महाप्रसाद बे.) एम कहीने ते नियमोनो खी. कार कस्यो एटले महा गुणवंत एवा ते मुनिए विहार कस्यो. ___ को वखते उनालानी ऋतुमां पसीपति राजपुत्र वंकचूल केटलाक जिल्बोने साथे लश को एक गाम खुंटवा निकल्यो; पण तेना पहोंच्या पहेला गामना लोको खबर पडवाथी नासी गया हता; तेथी ते जुख्याने तरश्या बपोरना वखते पागा फख्या. पली दीन थर गयां ने मुख जेमना एवा केटलाक निलो रस्तामा एक वृक्ष नींचे बेग अने केटलाक फल तथा पाणीनी शोध करवा लाग्या. एवामां तेजेए पाकेला फ
