________________
१८०
शीलोपदेशमाला.
बेसारी महोत्सवपूर्वक नगरमां लाव्यो. ते वखते महाहर्षवंत यएला लोको मनोरमाने कड़ेवा लाग्या के, “ तुं पूर्ण सौभाग्यवाली बे, माटे कायोत्सर्गने पार.
"
पी राजा स्नेहसहित द्रव्य, पुष्प श्रने चंदन विगेरेथी सत्कार करी शेठने सर्व वात पूठी ते उपरथी तेथे यथार्थ वात कही दीधी. पी
याने शिक्षा करवा माटे क्रोध पामेला राजाना चरणनो स्पर्श करीने शेठे श्रजयाने अजयदान आपवानी विनंती करी. राजा पण सुदर्शन शेठे देखाडी यापेली जिनधर्मनी प्रजावनाने जाणीने ते जैनधर्मने विषे सक्त थयो. पठी राजाए सुदर्शन शेठने हाथणी उपर बेसारी अनेक मासो सहित वाजते गाजते तेमने घेर पहोंचाड्या.
या सघली वात अजयाए सांजली तेथी तेणे फांसो खाइने प्राणत्याग को पंडिता पण पाटलीपुत्र नगरमां जश्ने देवदत्ता नामनी वेश्याने घेर रही. कथं बे के - तेवां पात्रोने एवुंज स्थान योग्य d. पंडिता ते देवदत्ता वेश्यानी आगल सुदर्शन शेठनां हमेशा वखाण करती; ते उपरथी तेणे कथं के, " जो हुं तेने ( सुदर्शन शेवने ) देखुं तो पी मानुं.
""
हवे अहिं सुदर्शन शेठे पण संसारथी वैराग्य पामीने चारित्र धारण क. एक दिवस ते विहार करता करता पाटलीपुत्र नगर प्रत्ये गया. त्यां देवदत्ता श्राविकानुं रूप धारण करी पारणाना मीषथी तेमने पोताने घेर थी वहोरवा तेडी गई. कयुं वे के साधु हमेंशा सरल स्वजाववाला होय . पी बारणुं बंध करी ते वेश्या मुनिने पीडा करवा लागी; परंतु जेम रत्ननो दीवो वायुथी विकृति पामे नहिं तेम ते मुनि वेश्याए करेला उपसर्गथी चलायमान थया नहीं. बेवट सांजे बोडी मूक्या तेथी ते महात्मा श्मशान प्रत्ये जश्ने कायोत्सर्गे रह्या. त्यां पण व्यंतरी थई रहेली अजयाए बीजी पोतानी सहचरी सहित क्लेशना कारणरूप वैर सेवा माड्यं एटले सुदर्शनमुनिने शुभध्यानथी केवलज्ञान उत्पन्न थयुं. ते वखते देवताए तेमनो केवल महोत्सव करयो; तेथी ते मुनि सहस्त्र पत्रवाला कमल उपर बेसीने धर्मदेशना देवा लाग्या. तेमणे मोना कारणरूप साधु ने श्रावकनो धर्म निरूपण करया पढी केटला -
