________________
२६
शीलोपदेशमाला. प्रवेश करीश." था प्रमाणे प्रतिज्ञा करती एवी ते अजयाराणी बागमां जर त्यां घणो वखत क्रीडा करीने पढ़ी अजया तथा कपिला सांजे पोतपोताने घेर गया. __पनी सुदर्शन शेग्ने विषे जे मन जेनुं एवी अजयाराणीए पोतानी प्रतिज्ञा पोतानी पंडिता नामनी धावमाताने कही एटते तेणे कयु के, " पुत्रि ! तें था सारं काम कझुं नथी; कारण के तुं महात्माउँना धैर्यने जाणती नथी. वली सामान्य श्रावक पण परस्त्रीने विषे बंधुजाव (नाश ब्हेननो नाव) धरावे जे; तो पड़ी सुदर्शन शेठनी तो वातज शी करवी ! ते निरंतर गुरुनी उपासना करनारो अने धर्मध्यानमां एक निश्चल बुद्धिवालो बे; जेथी तेने अहिं लाववो पण अशक्य , तो पड़ी कामनोगनी तो वातज शी करवी ? कयो बुद्धिवान् माणस कांजवाना जलने पीवानी श्छा करे ? अने शशलाना शिंगडा खोलवाने माटे वनमां नटके ? तेमज रूप सौजाग्यना गर्वे करीने पण कोण सुदर्शन शेउना शीलव्रतने नंग करवानो प्रयत्न करे ?” अजयाए फरीथी श्राग्रह करीने कडं. “ हे मात ! गमे तेम करीने तेने एकवार अहिं लाव्य. पली हुँ तने बीजा काममां जोडीश.” पंडिताए विचार करीने कडं. " जो त्हारो श्रावोज निश्चय होय तो में तेने अहिं लाववाने माटे एक उपाय शोधी काढ्यो ते एज के, श्रापम चौदश विगेरे पर्वना दिवसे ते शून्यग्रहने विषे कायोत्सर्गे रहे . ते वखते तेने अहिं लाववो. बीजी रीते तेनो मेलाप थशे नहीं.” अजयाए कडं. हे बुद्धिवंत पंडिते! तें बहु सारं धागुं. तुं यथार्थ नामवाली बे. हवे तो तेजप्रमाणे उपाय करवो. पंडिताए ते वात कबुल करी. पड़ी हमेशां सुदर्शन शेठना शरीर प्रमाण कृत्रिम मूर्तिने अंतःपुरमा लइ जती अने लावती एवी पंडिताए पेहेरेगीरोने विश्वास पमाड्या. ___ एवामां कौमुदी पर्व श्राव्यु; तेथी राजाए पट्टह वगडाबीने सर्व प्र. जाने वनमां क्रीडा करवा जवानी श्राझा करी; परंतु सुदर्शन शेव तो ते दिवसे चातुर्मासिक पर्व होवाथी राजानी श्राज्ञा लश् धर्म कृत्य करवा माटे घेर रह्या. अहिं पंडिताए अजया राणीने कह्यु. “ तमारे पण थाजे वनमां जq नहीं, के जेथी करीने धारेली प्रतिज्ञा सफल थाय."