________________
२५०
शीलोपदेशमाला. के-चिंतामणि रत्न विना इष्टफल आपवाने बीजं कोण समर्थ डे ? सं. घनी प्रार्थना उपरथी सूरीए फरीथी संघने कह्यु. “ज्यारे श्रा स्थूलना सरखा पण था हानथी विकार पाम्या तो पड़ी बीजाउँ पामे तेमां तो शुं आश्चर्य ? माटे बाकीना जे पूर्वोने ढुंज जाणुं ९ ते पूर्वो अर्थ विना स्थूलजउने शीखडावीश, कारण एटलो तेने दंड आपवो घटे .” संघना श्राग्रहथी गुरुए स्थूलजसने बाकीना पूर्वो अर्थविना नणाव्या. अनुक्रमे श्राचार्य पदने पामीने स्थूलना नव्यजीवोने बोध पमाडवा लाग्या. पड़ी तीव्र एवं तप करी, अमृतना सरखा सिद्धांतोना उपदेशथी जव्यजीवोने बोध पमाडी स्थूलन अनुक्रमे वर्गप्रत्ये गया.
॥ इति स्थूलननी कथा संपूर्णा ॥
हवे शील पालवामां केड बांधेला पुरुषोनुं लोजथी पण अवध्यपणुं कहे.
तं नमत वज्रस्वामिनं स्वयंवरा रत्नकोटिसुसमृशा तं नमह वेयरसामि, संयंवरा रयणकोडिसुसमिता ॥ अवगणिता येन तृणमिव श्रेष्ठिसुता प्रवररूपा अवगणिया जेण तिणं-व सिंधूिआ पैवररूपा ॥४॥
शब्दार्थः- हे जव्यजीवो ! (जेण के०) जेणे ( सयंवरा के०) स्वयंवरा एवी, तथा (रयणको डिसुसमिझा के०) रत्ननी कोटिए करीने सुशोजित थएली एवी अने (पवररूथा के०) प्रधान (मनोहर) बे रूप जेनुं एवी (सीरिधूथा के०) श्रेष्टिपुत्री रुक्मिणीने (तिणंव के०) तृ. पनी पेठे (अवगणिया के०) अवगणी जे. एवा (तं के०) ते (वयरसामि के०) वजखामिने (नमह के०) नमस्कार करो. ॥ ४५ ॥
विशेषार्थः- हे नव्यप्राणि ! जे महात्माए स्वयंवरा एटले पोते गुण सांजलीने अनुरागवाली थएली, कोटि रत्नोथी सुशोजित अने मनोहर रूपवाली एवी श्रेष्ठिपुत्री रुक्मिणीने पण जीर्ण तृणनी पेठे गणीने त्याग करी , एवा शीलवतने धारण करनारा ते वनस्वामिने तमे नमस्कार करो. आ प्रकारना समजाववाला महात्मा नमस्कार करवा योग्य वे. श्रने समतापण या प्रकारनी . कर्वा के-न यत्र फुःखं न सुखं न रो
