________________
२५१
ववस्वामीनी कथा. गो, न द्वेषमोहौ न च काचिदिन्छा ॥ रसः सः शांतो विहितो मुनिनां, सर्वेषु जावेषु समः प्रदिष्टः ॥ जेमां कुःख, सुख, राग, द्वेष, मोह अने कां पण श्वा नथी, ते शांत रस मुनिउँनो कह्यो . अने ते सर्व नावनेविषे समजाव कह्यो . ॥ ४२ ॥
वज्रखामीनी कथा. श्रा जरतदेत्रमा ललाटना तिलकनी उपमावालो अने जाणे लक्ष्मीना थानरणरूप होय नहीं शुं ? एवो अवंति नामनो देश जे. त्यां देवना सरखा मनुष्योथी सुशोजित तथा लक्ष्मीना स्थान सर तुंबवन नामर्नु उत्तम स्थान ले. त्यां पवित्र आत्मावालो तथा समृद्धिए करीने कुबेरना सरखो धनगिरि नामनो वणिक्पुत्र रहेतो हतो. जेम योगी शमताने पामे तेम मन, वचन अने कायाए करीने धर्मनुं आचरण करतो ते श्रनुक्रमे यौवन अवस्था पाम्यो. माता पिताए तेने माटे योग्य कन्यानी शोध करवा मांडी; परंतु दीवाना अर्थी एवा ते धनगिरिए जेम तृप्त थएलो माणस नोजननो तिरस्कार करे तेम कन्यानो तिरस्कार कस्यो. वली तेणे कयु के “ हुं स्त्री तथा मित्रादिकनो त्याग करी व्रत अंगीकार करवानो डुं; माटे कोशए पोतानी पुत्री मने थापीने तेने उःखमां नाखवी नहीं." एवां पुत्रनां वचन सांजलीने तत्वातत्वना विचारवालां माता पिता पोताना आग्रहथी निवृत्त थयां. ___पनी धनपाल शेठनी पुत्री सुनंदाए एवो अनिग्रह लीधो के “ हुं धनगिरि विना बीजा कोश्ने नहीं परj.” तेना श्रावा निश्चयथी माता पिताए बलात्कारथी धनगिरिने तेनी साथे परणाव्यो. पड़ी कतुने अंते स्नान करेली सुनंदानी साथे धनगिरिए नोगावली कर्मना प्रबलपणाथी विषयसेवन कडे. ते वखते यद लोकथी कुबेरनो सामानिक देवता चवीने सुनंदाना उदरने विषे श्रवतस्यो. पनी धनगिरिए ते स्त्रीने गर्नवती जाणीने तथा तेनी आज्ञा लश्ने सिंहगिरि आचार्य पासे जश्ने दीक्षा धारण करी. पडी ते मुनि सुनंदाना ना के जेमणे तेज गुरु पासे चारित्र धारण कयुं हतुं, एवा आर्यश मितनी साथे जेम चमर पुष्पना रसनो संचय करे तेम शास्त्रनो अभ्यास करवा लाग्या.
हवे अहीं सुखेथी गर्जनुं पालन करती एवी सुनंदाए शुज दिवसे,