________________
मल्लिनाथनी कथा.
१३
द्वारपाल के जे परदेशथी आवेलो हतो, तेने पूब्धुं के, " हे द्वारपाल ! म्हारी पुत्रीनुं जेवुं रूप अने समृद्धि बे, तेव्रं रूप अने समृद्धि तें बीजी कोइ कन्यानी जोइ होय तो मने कहे ? " एवां राजानां वचन सांजली कंचुकीएक के, " हे देव ! माणसो पोतानी मरजी प्रमाणे गमे तेम बोले, पण गुण अने अगुणनुं पारखुंतो त्रायात माणसो करे बे. वली मन तो पोताना दोषोने गुण सरखा माने बे; परंतु पक्ष पात विना त्रायात माणसो जे वात कहे ते वातज कबुल करवी पडे. हे महिनाथ ! सांजलो. मिथिला नगरीमां कुंजराजा राज्य करे बे. तेने मल्लि नामे कुमारी बे. तेनुं जेवुं रूप बे तेवुं रूप पृथ्वीमां कोइ ठेकाणे नथी. वली तेनी जेव समृद्धि व समृद्धि स्वर्ग लोकमां पण कोइ ठेकाणे जोवामां श्रावती नथी. " एवां कंचुकीनां वचन सांजली पूर्वना स्नेहथी वश थयेला ते रुक्मी राजाए पोते मल्लिकुमारीने परणवा माटे दूतने कुंजराजा पासे मागुं करवा मोकल्यो.
हवे वसु मित्रनो जीव वैजयंत देवलोक थकी चवीने वाराणसी नगरीमा विजय लक्ष्मीना स्तंज सरखो शंख नामनो राजा थयो. हवे एक दिवसे नयसार शेठे मलि कुमारीने पेला कुंडलो जागी जवाथी कुंजराजाए सोनीने श्रापीने कथं के," या कुंडलोने सारा करी थाप." एटले सोनीए कह्युं के, “महाराज ! देवताए पेला कुंडलो सारा करवाने हुं समर्थ नथी. " तेथी राजाए रीसाइने तेने काढी मूक्यो; तेथी ते सोनी वाराणसी नगरीमां श्रावी बीजे दिवसे राजाने मलवा माटे कचेरीमां गयो. शंख राजाए तेने देशना कौतुकोनी वात पूछी, तेथी ते सोनीए मल्लिकुमारीना रूपनं वर्णन कस्युं, एटले पूर्वना स्नेहथी वश थरला शंख राजाए पोते मल्लिकुमारीने परवाने माटे दूत कुंजराजा पासे मागुं करवा मोकल्यो.
वे वैश्रमणनो जीव वैजयंत देवलोक थकी चवीने हस्तिनापुर नगरमा यदीनशत्रु नामनो राजा थयो. एक दिवसे मल्लिकुमारीना सगा जाइ मल्लकुमारे परदेशथी आवेला केटलाक चितारा पासे चित्रशाला रंगावा मांडी. तेमां एक चितारो एवो हतो के, ते देवना वरदानी कोइ पण माणसनुं एक अंग देखीने तेनुं सर्व अंग चितरी श्रा
१७