________________
१२०
शीलोपदेशमाला.
राजार्जए लीधां श्रने जस्म सर्व लोकोए लीधी. बाकीना सर्व साधुनुं त्य कर्म देवतार्जए कस्युं पढी इंद्रे गीरनार पर्वतने विषे नगवाननी निर्वाण भूमिउपर मंडप कस्यो ने शीलामां पोताना वज्ज थकी नाम लख्युं. एवी रीते क्षणमात्र नारकी जीवोने पण महा आनंदना तरंग सरखो विधिप्रमाणे सङ्गतिथी उठव करीने सर्वे देवतार्ज नंदीश्वर गया. त्यांnda दिवस साश्वता जिनेश्वरनुं पूजन करी, श्राइ उछव करी पोतपोताने स्थानके गया. जेवी रीते नेमिनाथ आठ जव अनुसरी रहेली राजीमतीने त्याग करी उत्तम स्थानने पाम्या, तेवी रीते जव्य पुरुषोए पण समये समये करवुं इति नेमिनाथना नव जवनी कथा संपूर्ण थइ.
श्री मल्लिनाथनी कथा.
जेमना लंडननो कलश, नमन करता एवा जव्य जीवोनुं दर्शन यकीज कल्याण करे बे, ते श्री मल्लिनाथ तमने लक्ष्मी श्रापो. महिमाना समुद्ररूप जंबूद्वीपना प्रत्यक् विदेहमां विख्यात श्रने लक्ष्मीथी मनोहर सलिलावती नामे विजय बे. तेमां कलीयुगना अथवा क्लेशना मले करीने रहित वीतशोका नामनी नगरी बे. जे नगरीनी हवेली उनी जींते रहेला विचित्र मणिनी कांतिथी इंद्रे पोताना धनुष्यने लक्ष्मीवंत कखंबे एवी ते नगरीमां महा पराक्रमी बल नामनो राजा राज्य करतो हतो. तेने धरणी (पृथ्वी) थी अधिक गुणवाली शीलवंती धारणी नामनी स्त्री इती. तेउने सिंहना सरखो शूरवीर महाबल नामनो पुत्र हतो.
पुत्र ज्यारे अनुक्रमे यौवना व्यवस्था पाम्यो, त्यारे पिताए तेने चोसव कलानी जाए एवी पांचसें कन्यार्ज महोत्सवपूर्वक महा श्रानंदथी परणावी.
हवे ते महाबलकुमारने १ वैश्रमण, २ अनिचंद्र, ३ धरण, ४ पूरण, ५ वसु, अने ६ अचल ए ब मीत्रो हता. तेमनी साथे जीव जेम इंद्रिय साथे क्रीडा करे तेम महाबल वामी, कुवा. तलाव विगेरे स्थानके पोताने योग्य रमतथी निःशंकपणे रमतो हतो. एक वखते सेनासहित बल राजा वाडीये गयो; त्यां तेणे ज्ञानि आचार्यने जोइने वंदना करी. पी महात्मा ते श्राचार्ये धर्मने जाणवानी इछावाला ते राजाने सहज स्नेहथी मेघना सरखी गंजीर वाणीये करीने धर्मदेशना
