________________
नेमिनाथना नवनवनी कथा. २०५ बगीचामा रमता हता. बलनसादिक तेमने बहु रमतोथी रमाडता इता; कारण अवस्थाने अनुसरनारो नाव म्होटा पुरुषोने पण बाध करे ३. कुमार अवस्था उलंघी वज्रषजनाराच युक्त शरीरवाला, चतुरस्त्र मूर्तिवाला अने दशधनुष्य प्रमाण शरीरवाला नेमिकुमार यौवनावस्थामां श्रावी पहोंच्या. ते वखते वणजारा रत्नकंबलो वेचवा श्राव्या; पण त्यां न वेचतां ते वधारे लान खावा माटे राजगृह नगरमां गया. त्यां तेमणे जीवयशाने रत्नकंबलो देखाडी. तेणे रत्नकंबलनुं मूल पचास हजार रुपीया कह्यु; एटले वणजाराउए कह्यु के, “ श्रमने लाख रुपीया छारकामां मलता हता; पण त्यांनापीअने वधारे लान खावाने माटे श्रहीं लाव्या तोयहीं पचास हजार रुपीया कीमत थर, माटे श्रमने धिक्कार डे के, श्रमे त्यां न आपी." एवां वणकारानां वचन सांजली जीवयशाये पूब्यु के, "धारकां नगरी क्यों ने ? अने तेनो राजा कोण जे ?” तेए कह्यु के, “पश्चीम देशने विषे सुस्थित देवे श्रापेला स्थानमां देवताए निर्माण करेली अने कुबेरे धन धान्यथी नरेनी द्वारका नगरी जे. वसुदेव अने देवकीनो पुत्र एवो कृष्ण ते नगरीमां राज्य करे .” वणजारानां श्रावां वचन सांजली शरीरमा जुत आवेलानी पेठे पोताना बुटा केश करीने माथामां कूटती कूटती ते जीवयशा मगध देशना राजा पोताना पिता जरासंधने कहेवा लागी के "अरेरे ! हजु कंशनो शत्रु जीवे ." तेनां वचन सांजली जरासंधे कयु के, “ हे बछे ! धीरज राख्य ! एम कहीने ते प्रयाणनो पटह वगडावी सहदेव विगेरे पुत्रोने साथे ल तैयार थ'यो. ते वखते अपशुकन थवा लाग्यां. एटले पुर्योधन अने शिशुपाले ना पामी तो पण घणो क्रोधयुक्त थयेलो ते जरासंध सूर्यनी पेठे पश्चिम दिशा तरफ चाल्यो. पनी युद्ध जोवामां कौतुकी एवा नारदे मगध देशना राजानुं प्रयाण द्वारकाना अधिपति कृष्णने कह्यु. कृष्णे पण हुंकार शब्द करी प्रयाणनो पटह वगडाव्यो; तेथी परिवार सहित क्रोडो यादवो तैयार थया. उग्रसेन असंख्य सैन्य लश्ने तैयार थयो. महासेन विगेरे अनेक राजा तथा महाबलवाला तेमज जाणे पांच पांच अंगने धारण करनाराज होयनी ? एवा पांडवो अने सासरा तरफथी अनेक राजा कृष्णनी तरफ श्राव्या. पनी वृक्ष पुरुषोए श्राशीर वचन श्रापेला